KARAN

4.Bölüm

YENİ BÖLÜM GELDİ LÜTFEN OYLAMAYI UNUTMAYIN😊

Erva'dan

Yemekhaneden çıkmıştık şimdi ise yurdun arka bahçesinde bankalarda oturuyorduk olanlara canımı sıkmıyordum kimin umrundaki o aptallar!

"Anneni ve babanı hatırlıyor musun? "Dedi Afra bu ani sorusu beni şaşırttı şimdiye kadar hiç bahsetmişti kafamı gök yüzüne kaldırdım düşündüm hatırlıyor muyum aceba yüzlerini hatıralarımızı evimizi...

"Hayal meyal." Dedim burukça gülümsedim.

"Bir kardeşim olacaktı abla oluyordum abla olmak ne hiç bilmiyordum o zaman ablalar napar sonra babamın yanına gittiğimi hatırlıyorum ona 'ben abla olmayı bilmiyorum daha önce hiç abla olmadım. ' dedim babam ' kardeşin doğduğunda öğrenirsin demişti.' "

Afra kaşlarını kaldırdı ona sen ailenin hatırlıyor musun diye sormadım çünkü o çok küçükmüş buraya geldiğinde .

Aslında ailemi az da olsa hatırladığım için şanslı mıyım yoksa şanssızmıyım bilmiyorum Afra için çok şanslıyım ama benim için öyle değil onları çok özlüyorum ağlıyorum onları görmek istiyorum sanırım herkes olduğu duruma şükür etmeli.

"Neyse hadi gidelim artık Afra." Dedim oturduğumuz yerden kalkıp ön bahçeye doğru yürüdük karşıdan bize doğru gelen kızları gördüm daha önce hiç konuştuğumuz olmamıştı.

"Erva seni görmek isteyen biri varmış." Dedi.

İyide beni görmeye gelebilecek kimsem yok ki

......................................................................

"Rıfat bunu ona söylemelim buradan çıkınca bizi bulması gerekiyor Ayhan abiye söz verdik."

"Bu şuan ne kadar doğru! Henüz erken. Oradan çıkmasına daha çok var!"

"O adam geri gelmiş biliyorsun sence bunca yıl sonra niye? Dikkatli olmalıyız Ayhan abinin elinden her şeyi aldı! Kızını almasına da izin vermeyeceğiz!"

"Ona sadece dikkatli olmasını söyle."

.............................................................

Adımlarımı ziyaretçi odasına doğru ilerletirken elim ayağım bir birine dolaşıyordu kapıya yaklaşınca yavaşça kolu indirdim ve kapıyı araladım sırtı bana dönük olan adam kıpırdandı takım elbiseliydi saçlarında yer yer aklar vardı.

Adımlarımı ona doğru ilerlettim tam karşısına geldim beni inceliyordu bakışları yüzümde durdu ve orda onaylandı hafifçe gülümsedi "merhaba Erva!" Dedi adımı nerden biliyordu kimdi bu adam beni nerden tanıyordu sorarcasına baktım.

"Kimsiniz? Buraya nasıl girdiniz! , Beni nerden tanıyorsunuz ve benden ne istiyorsunuz?" Dedim bu durumdan hoşnut olmadığımı belirterek.

"Babana çok benziyorsun!" Dedi.
Babam mı onu tanıyor muydu kimdi bu adam!

"Ba-babamı nerden tanıyorsunuz? " "Otur sana anlataclarım var!"

"Dinliyorum!" Dedim oturup. "Ben babanın dostuyum ölmeden önce seni bize emanet etti ve seni korumamızı istedi!" Dedi ellerini birleştirip masanın üzerine koydu.