Gece yeni başlıyordu... Beni neyin beklediğinden habersiz, kafamda binlerce soruyla az sonra rezidansın önündeydim yine. Kafamın içindeki bitmek tükenmek bilmeyen soruların derin sessizliğini lüks aracın kapısını açıp "Buyurun efendim" diyen şoför bozmuştu... Yine hiçbir sorun çıkmadan asansörle Ceylin'in dairesine çıkmıştım. Kapıyı çalmak istedim fakat tam zile basacakken kapının aralık olduğunu gördüm. İçimdeki ürpertinin tüylerimi diken diken ettiğini söylememe gerek yok sanırım. Bir gece önce öldüğünü düşündüğünüz insanla karşılaşmanın nasıl bir şey olduğunu kelimelere dökmem imkânsız. Gerçekten korkuyordum ama buna rağmen kapıyı iterek içeri girdim. İçerisi ne karanlık ne aydınlıktı, net göremiyordum. İlerledim, ilerledim, ilerledim... Holü geçip, Cenk'in Ceylin'i vurduğunu söylediği yere gelmiştim. Loş, hatta karanlık olmasına rağmen, Ceylin olduğunu söyleyen kadını görmüştüm, tam karşımda duruyordu koltukta bacak bacak üstüne atmış şekilde. Yüzünü net seçemiyordum. Birkaç saniyelik sessizlikten sonra "Ceylin hanım" diye seslendim, biraz ötedeki kadına. Cevap gelmemişti. Yavaş hareketlerle birkaç adım daha attım ve bu sefer daha tok bir sesle "Ceylin hanım, ben geldim" dedim. Ceylin olduğunu söyleyen kadın, seslendi sonunda:
"Hoş geldin Oğuz"
O öyle söyledikten sonra ışıklar yandı, ve karşımdaydı artık Ceylin olduğunu söyleyen kadın. Gayet alımlı, güzel bir kadın vardı karşımda. Sarışın, renkli gözlüydü. O korku anında bu detayları nasıl fark edebildiğimi bende bilmiyorum inanın.
"Hoş buldum, Ceylin hanım" dedim. Adımı telefonda da söylemişti. Beni tanıyor gibiydi. Kafamda ki 5658 sorudan biri de buydu. Gerçekten karmaşık duygular yaşıyor ve bu gecenin çok uzun geçeceğini hissediyordum adeta...
"Otursana Oğuz, ayakta kalma lütfen" dedi Ceylin. O anki adrenalinle ayakta kalmam daha cazip göründü gözüme.
"Hayır, teşekkür ederim iyiyim böyle" dedim.
"Bir şey içer misin?" diye sordu, Ceylin. Dalga geçer gibiydi sanki, o an korkudan, heyecandan ölüyordum resmen, bir şey içecek yiyecek halim mi vardı. Biraz sinirli bir ses tonuyla
"Hayır, içmem" dedim.
"Her şeye hayır mı dersin böyle, Oğuz"
"Hayır, tabii ki, yerine göre hayır yerine göre evet derim"
"Hmm, o zaman şu an yeri değil, bir şey içmem diyorsun yani"
"Beni buraya neden çağırdınız, kimsiniz"
"Dedim ya, Ceylin ben, inanmıyor musun yoksa"
"İnanmalı mıyım sizce, dün gece ölmüş birini siz karşınızda görseniz tepkiniz ne olurdu"
"Haklısın Oğuz, birazdan her şeyi öğreneceksin merak etme"
Aramızda geçen bu diyalogdan sonra ayağa kalktı Ceylin, yanıma doğru geldi.
"Hmm, tahmin ettiğimden yakışıklıymışsın Oğuz" dedi. Cenk'in sevgilim dediği insandan bunu duymak tuhafıma gitti. Ama tepki vermedim, çünkü korkuyordum. Ceylin o mavi gözleriyle her yerimi süzüyordu adeta. Göz göze gelmemek için çok zorladım kendimi. Tavana ve sağa sola bakıyordum. Terliyordum, aşırı heyecanlanmıştım ama bu bir kadının temasından, etrafımda oluşundan değil, gerçekten korktuğum içindi.
O an aklıma bir şey geldi ve:
"Ben Ceylin'im diyorsunuz, ama arkadaşım Cenk, ki sizin sevgiliniz olduğunu söyledi, dün akşam bana sizi vurduğunu söylemişti. Ben şimdi sizin Ceylin olduğunuza nasıl inanayım, bunu bana nasıl kanıtlayabilirsiniz" dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİM KARANLIK SEVGİLİM 🔞
RomanceÖnemli Not: Bu roman tamamen kurgusal bir roman değil, gerçek yaşanmış olaylar ve duygulardan esinlenilmiştir.. Romanda karakterlerin hayat hikayelerinde yer alan olayların bazıları yaşanmış ve gerçek durumlar yansıtılmıştır.. Benim Karanlık Sevgil...
