"Güneş." Gökalp Bey'in sesini duyunca yattığım yerden ayağa kalktım.
"Gökalp Bey erken geldiniz."
"Sizi göremeyince korktum."
"Neden ki? Rüzgar'ı kaçıracak halim yok ya."
"Biliyorsun Güneş Rüzgar benim için önemli. Hazırlanın yemeğe çıkalım. Öğle yemeğimizi beraber yiyelim." Cevap vermeme izin vermeden gidince Rüzgar'a döndüm. Ne kadar güzel uyuyor. Nasıl uyandırayım ben bunu şimdi?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uyandırmamaya dikkat ederek üstünü giydirip aşağı indirdim. Gökalp Bey bizi görünce yanıma gelip Rüzgar'ı aldı. 🌞🌞🌞
"Senin var mı hayatında biri?"
"Yok Gökalp Bey. En son sanırım on sekiz yaşımda falan olmuştu."
"Anladım."
"Rüzgar'ın annesine ne oldu. Yani birşeyler duydum ama ben. Anlatmak istemezseniz anlarım."
"Anlatılamayacak kadar önemli biri değil. Ne duydum bilmiyorum ama biz mantık evliliği yaptık. Şirket büyüsün diye. Rüzgar'da sarhoşken ilk ve tek olan birşeyde oldu. O aldırmak istedi ama izin vermedim. Doğumda vefat etti. Yaşasaydı eğer doğumdan sonra boşanacaktık. "
"Başınız sağolsun. Ne kadar evli kaldınız?"
"Sağol .Dokuz ay sanırım bilmiyorum. Zaten hemen o gece oldu işte. Düğünden sonra içmiştik arkadaşlarla. "
"İyiki olmuş ama."
"Neden?"
"Rüzgar olmuş işte. En güzel sebep."
"Doğru. Birde seninle tanışmazdık öbür türlü." Ne diyeceğimi bilemez haldeyken Rüzgar bana dokunarak durumu kurtardı. Küçük elleriyle su dolu bardağı gösterince hemen temiz bir bardağa su koyup yavaşça içirdim. Nasıl da susamış bebeğim. Yemek yediğimiz yerden çıkıp Rüzgar'a kıyafet baktık. Ondan sonrada kafeye geçip akşama kadar vaktimizi orada geçirdik. Arabada eve dönerken Rüzgar kucağımda uyuya kaldı. Normalde Gökalp Bey tutsa da Rüzgar artık benim kucağımda uyumak istiyor, evde bile. Bu sabahta zaten onu uyutmak için yanına yatınca uyuya kalmıştım.
