အချစ်ပြိုင်ဘက်နှင့်အချစ်အိမ်လေးတည်ဆောက်ခြင်း [ဘာသာပြန်]

CHAPTER 56 - Run thousands of miles at night

Unicode

တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုသဘောကျတယ်လို့မင်းဘယ်လိုများပြောနိုင်ရတာလဲ?

ရှန်းလီကအဲ့ဒီစကားလုံးနှစ်လုံး(ရှီဟွမ်း)ကိုထုတ်ပြောဖို့လုံးဝမထိုက်တန်ဘူး။

လူတစ်ယောက်ကိုသဘောကျတယ် ဒါပေမဲ့သူ့ကိုလှည့်ဖျားတယ် အသုံးချတယ် အရာအားလုံးကိုချို့ငဲ့စေတယ် ဒါလားကြိုက်တယ်ဆိုတာ။
(အရင်အပိုင်းမှာရှန်းလီက ငါလဲမင်းကိုသဘောကျပါတယ်လို့ပြောခဲ့တယ်​ သတိထားမိလားမသိ)

ဒါကလူတစ်ယောက်ကိုမုန်းတယ်ဆိုတာနဲ့နည်းနည်းလေးမှခြားနားခြင်းမရှိဘူး။

ရှန်းလီကသူ့ကိုထိတ်လန့်တကြားကြည့်နေပီး နှုတ်ခမ်းတွေကတုန်ယင်နေကာ တိုးတိုးလေးပြောတယ် "ငါတောင်းပန်ပါတယ်..."

စုန့်ရီလှောင်ရယ်လိုက်တယ်။ တောင်းပန်ပါတယ်ဆိုတဲ့စကားဒီနေရာမှာအလုပ်မဖြစ်ဘူး။ ရင်ဘတ်ကိုဓားနဲ့ထိုးစိုက်ပီး ပလာစတာကပ်ပေးလဲ သွေးကထွက်နေအုံးမှာပဲ "ငါမင်းကိုခွင့်မလွှင့်ဘူး ​မင်းကိုနောက်တစ်ခါဘယ်တော့မှ​မတွေ့ရဖို့ငါမျှော်လင့်တယ်"

ကျောက်ဟုန်းရန်ကထပ်ပီးကြည့်မနေနိုင်တော့ဘူး။ သူကရှန်းလီရဲ့အင်္ကျီလက်ကိုဆွဲလိုက်ပီး စုန့်ရီကိုသတိထားကြည့်ကာပြောတယ် "ဒါတွေအားလုံးကငါ့အမှားတွေပါ ရှောင်လီနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး မင်းကသူ့အပေါ်ကိုအရမ်းရက်စက်တာပဲ"

စုန့်ရီနည်းနည်းလေးမှရက်စက်တယ်လို့မခံစားရဘူး။ သူတွေလုပ်ခဲ့တဲ့အရာတွေနဲ့ယှဥ်ရင် စုန့်ရီပြောတဲ့ဘာအန္တရာယ်မှမရှိတဲ့စကားတွေကဘာမှပြောပလောက်စရာမရှိဘူး။ သူကလှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်ပီး မပြောဖို့စဥ်းစားထားတဲ့စကားတွေကထွက်ကျလာတယ် "ခင်​​ဗျားကသာအရက်စက်ဆုံးလူပါ ခင်ဗျားကျွန်တော့်ကိုခင်ဗျားရဲ့ကလေးတစ်ယောက်လို့​တောင်သတ်မှတ်ဖူးလို့လား?"

"ငါ..." ကျောက်ဟုန်းရန်ပြောစရာစကား​ပျောက်ရှသွားပီး နေရာမှာပဲမလှုပ်နိုင်ဖြစ်သွားတယ်။

စုန့်ရီသူ့နှလုံးသား​ထဲ​ကဒေါသတွေကိုဖိနှိပ်ထားရတယ်။ သူ့ရဲ့သီးသန့်အဖြစ်ဆုံးလူကိုအခုချိန်မှာတော့လုံးဝကင်းလွတ်ချင်နေပီဖြစ်တယ်။ သူအသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ရှူပီး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပြောလိုက်တယ် "ခင်ဗျားကအဲ့ဒီနေရာမှာအရမ်းတော်တာပဲ"