⌜When you left my arms⌟

prt 8

🎼: Love is gone_Slander

با فریاد از خواب برخاست..باز هم همان خاطره لعنتی..بازهم همان کابوس تکراری به سراغش آمده بود.

بلند شد و آبی به صورتش زد..تهیونگ از آن خانه نرفته بود..حالا از او دعوت کرده بود به مخزن اکسیژنش برود؟!

لباس ساده ای به تن کرد و از خانه بیرون زد..میخواست زودتر به کپسول آرامشش برسد..

با اینکه رمز آن خانه لعنتی را میدانست اما زنگ را فشرد و منتظر ماند؛

تهیونگ با لباس رسمی اما پیشبند آشپزخانه جلوی در ظاهر شد و لبخندی زد: عاا جونگکوکی بیا تو

وارد شد و آهسته سلام کرد.خانه همان بود ولی دکوراسیون داخلی اش به کل تغییر کرده بود؛رنگ گرم بنفش میان دیزاین به چشم نمیخورد و این قلبش را در همین ثانیه های نخستین به درد آورده بود.

با صدای تهیونگ از خیالاتش بیرون پرت شد: هرجا دوست داری بشین.من داشتم اشپزخونه رو مرتب میکردم..یه ساعت پیش جیمین و هوبی هیونگ اینجا بودن..

تهیونگ به سرعت به آشپزخانه رفت تا وضع آشوب آنجارا سامان دهد.

جونگکوک اهسته وارد اشپزخانه شد و تکیه اش را به یکی از کابینت ها داد..

تهیونگ در بیخیالی کامل ظرف هارا میشست و آهنگی را زیر لب زمزمه میکرد..

دیدن او در این حالت قلب ناآرام جونگکوک را التیام میبخشید..او عوض نشده بود همان تهیونگ دیوانه ی خودش بود..

چند دقیقه محو حرکات بدن و چهره او بود تا تهیونگ دست از کار کشید و متوجه حضور او شد.

چهره متعجب و چشمان درشت شده ی تهیونگ بی شک از زیباترین صحنه های جهان بود که جونگکوک با چشمانش از آن عکس میگرفت و در فایل خاطراتش ذخیره میکرد.

تهیونگ : چرا اینجا وایسادی؟

جونگکوک لبخند زد: داشتم فکر میکردم چقد زود بزرگ شدی..ولی تغییر نکردی

احساس بینشان همان احساس قدیمی بود..تا وقتی که حرفی از جشن چندروز دیگر نبود،جونگکوک میتوانست مثل همان روزها با کلمات به بهترین نحو از تهیونگ تعریف کند..

تهیونگ : هی هی هی خرگوش کوچولو من ازت بزرگترم..اونی که خیلی زود بزرگ شده و مرد پر عضله شده تویی

لبخندی زد و چال روی لپش نمایان شد..تهیونگ سریع خودش را به او رساند و انگشتش را داخل چال فشار داد: اییی خدااا چقد تو خوشگلی اخههه

جونگکوک از تعریف ناگهانی تهیونگ جا خورد و کمی عقب کشید..

تهیونگ که متوجه تغییر حالت جونگکوک شد اورا به پذیرایی راهنمایی کرد و خودش هم بعد از درست کردن قهوه به او پیوست.