Oblique Flames Of Beauty ( Universidad de Cebu Series 1)

KABANATA XIII

Insult

Kinagat ko ang aking labi at tumungo. Randam ko ang paglapat ng aking likod sa kahoy na pinto dahil sa aking hindi napapansing pag-atras.

I lifted my gaze to look at him. Nakaupo na siya sa isang upuang bahagyang nakatalikod sa akin. His head was placed on the chair's top rail making him faced the wooden ceiling.

Nakapikit ang kanyang mga mata habang ang kilay ay bahagyang nakakunot. His lips were on a  grim line, he seems very pissed yet tremendously suppressing it.

Tanging ang makulimlim at may kadilawang ilaw ng isang lampara ang nagpapaliwanag sa buong silid. Maliit lamang ang sakop na espasyo nito: tanging isang kahoy na kama na pinatungan ng isang pranelang kumot, isang may kaliitang mesa na pinapatungan ng plorerang pinaglalaman ng iilang mga rosas, at panghuli ay ang may kalumaang aparador na may salamin sa harap.

Pinasidahan ko ng tingin ang labas gamit ang maliit na bintana na nakabukas. May kadiliman na rin ang langit at malamig ang mumunting hangin na pumapasok mula sa bintana.

Napalingon ako sa puwesto ni Saber nang marinig ang mabigat niyang pagbuntong hininga. Ganoon parin ang kanyang puwesto, ang tanging pagkakaiba lang ay bumubuga na siya ng usok. He continued his cigar.

Ano 'bang problema niya? He seems pissed because of what? Normal lang naman talaga na kailangan kong lumabas dahil katulong din naman ako sa kanila. Ang tanging masama lang na nangyari ay ang pagpatid sa akin noong babae sa 'di ko rin malamang dahilan.

Kung tutuusin ako dapat ang magagalit sa sitwasyon at hindi siya. He have nothing to do with it.

I sighed.

Wala na naman atang dahilan para manatili pa ako rito.

"Salamat kanina..."

Natigilan ako sandali. I swallowed dryly upon realizing that  he's all drenched. Hindi ako masyadong nilalamig dahil may tuwalya naman na nakabalot sa'kin. Samantalang ang sa kanya'y tumutulo pa sa sahig ang mga dulo ng kanyang buhok.

Hindi niya ako sinagot, sa halip ay mabagal siyang tumayo. Pinaglapat ko ang aking labi at minatili na lamang na pagmasdan siya. His feet stopped infront the wardrobe then opened it casually, revealing some tees and shirts hanging on its metal rod. He would probably change.

"Suit yourself."

Napakurap ako sa narinig. Nalipat ang aking mga mata sa isang Flannel na damit na inilapat niya sa kama. Kaagad kong naintindihan ang nais niya ngunit mas gu-gustuhin kong maka-uwi.

"H-hindi na. I can go b-back-"

"Uulan na Yngrid. Take that to warm yourself for the mean time."

I was just about to argue with him when the cold breeze of the wind along with the tiny spray of rain tick​lish​ly kisses my cheeks through the window, interrupted and silenced me. Tama siya.

Agad ding natakpan ang paninitig ko doon dahil isinara ni Saber ang bintana. Pagkakunwan ay muli siyang umupo sa inuupuan niya kanina, ngunit ngayon ay bahagya niya itong inusod sakto lang para maka-talikod sa akin. He's giving me a privacy to change my clothes.

Hindi na rin ako nag-patumpik-tumpik pa at inalis ang tuwalyang nakayapos sa'kin. I removed my clothes leaving only my undergarments, then wore the flannel shirt.

Nalito ako nang naglahad siya ng kamay sa'kin.

"Ha?" I mused and slowly raise my hand from behind to meet his with wander.

"Give me the towel, Yngdrid."

Mabilis kong naibaba ang aking kamay. It took me few seconds to overcome my timidness before hurriedly giving him the towel. Kaagad rin akong tumalikdo nang huhubarin niya na ang kanyang damit.