MAHLAS

Giriş

Yeni kelimeler öğreniriz küçükken.

Her bir kelimenin anlamı olduğunu fısıldarlar kulağımıza.

Bir gün o kelimeleri göğsümüzde toplar kalbimizin atışında hissederiz.

Tek tek onlara dokunup aslında var olmayan bir dilde cümleler kurarız.

Bir süre sonra da kalbimizle konuşmayı öğreniriz. Kalbimiz gözlerimize fısıldar ve gözlerimiz kelimelerin dans ettiği eşsiz bir balo salonu haline gelir.

Mahlas.

Gözlerimin ilk kelimesi.

Mahlas.

İlk gözyaşım, ilk kahkaham.

Benim cehennem ateşleriyle çevrelenmiş sıcak cennetim.

Cennete girmek için önce ateşten geçiyordunuz burada.

Arafta kalmış ruhumun müjdecisiydi.

Annemin bana hiç okumadığı ninniydi.

Mahlas yok oluşumdu. Tüm varlığımdı.

Kutsal kitaptan okunan birkaç cümleyle ruhlar aleminin kapısı aralandı. İşte tam o an bir kadının mahlası kulaklarda çınlarken adam gözlerini ölümün üzerine dikmişti. Bıçağını acıma duygusundan habersiz şekilde bilerken aralık kapının yanında oturan bir kız çocuğu da onu izliyordu. Kadın gözlerini yumdu.

Mahlas hepsi için son bir kez daha okundu.

Artık hesap vaktiydi.

B.K.