"က်န္႔ေကာကလည္းမေန႔ကလည္းအဲ့အိမ္သြားၿပီးၿပီေလဘာလို႔သြားမွာတုန္း"
"ညစာေကြၽးခ်င္လို႔တဲ့ မင္းလိုက္ရင္ေတာ့ငါ့ေကာင္ေလးဆိုၿပီးမိတ္ဆက္ေပးမလို႔ မင္းမလိုက္ခ်င္လည္းေနပါ"
"ဟာ လိုက္မွာေပါ့ က်န္႔ေကာကိုတစ္ေယာက္ထဲလြတ္စရာလား"
"ေစာင့္ေနဦး ခဏေနသြားမယ္"
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္သြားတဲ့က်န္႔ေကာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာရံႈ့မိသည္ ။ အားေနအဲ့အခန္းထဲပဲဝင္ေနတာ လူကိုၾကေတာ့တစ္ေယာက္ထဲထားၿပီးေတာ့ ။
ပ်င္းပ်င္းနဲ႔မေန႔ကpostကိုဝင္ၾကည့္ေတာ့ မန္႔မ်ားစြာကထင္ေၾကးေပးေနသည္က ရည္းစားရသြားၿပီလား
ဆိုတဲ့မန္႔မ်ားသာ ။
*ကြၽန္ေတာ္ေကာင္ေလးရေနပါၿပီ ။သူ႔ေၾကာင့္ပဲကြၽန္ေတာ္ျပန္လာတာမို႔ သူ႔ကိုကြၽန္ေတာ့္လိုပဲေလးစားခ်စ္ခင္ေပးၾကပါ*
Postတစ္ခုတင္အၿပီးဖုန္းပိတ္လိုက္ကာ ခ်စ္ရသူကိုလွမ္းၾကည့္ေနမိသည္ ။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္အရာအားလုုံုးျပည့္စံုေနၿပီ ၊အိမ္ကသာသေဘာတူရင္ေပါ့။
****
"ေနာက္ဆံုးေတာ့ၿပီးသြားၿပီ"
တစ္ညေနခင္းလံုးမီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာခ်က္ျပဳတ္ေနရတာ
ေၾကာင့္Mister.Wangတစ္ေယာက္ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ကာ ဆိုဖာေပၚထိုင္ခ်မိေတာ့သည္ ။အိမ္သူသက္ထားခ်စ္ဇနီးကေတာ့အခုထိအခန္းထဲကေန
ထြက္မလာေသးေပ ။
"ၿပီးသြားၿပီလား ႐ွင္ေရခ်ိဳးဦးေလ"
"ေတာ္ပါၿပီ"
"သားေကာင္ေလးေ႐ွ႕မွာနိမ့္က်တဲ့ပံုမျပစမ္းနဲ႔"
ဟြန္႔ ညေနကငါအဲ့ေကာင္ေလးဆိုင္သြားတဲ့ပံုသာ
သိရင္ျဖစ္သြားမယ့္မိန္းမမ်က္ႏွာႀကီးကို ေတြးကာရယ္မိသည္ ။
"အန္ကယ္ကြၽန္ေတာ္တို႔ဝင္လာမယ္ေနာ္"
အသိေပးအသံႏွင့္အတူ ဝင္လာတဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕
အေနာက္ကေနသစ္သီးျခင္းေလးကိုင္ကာ လိုက္လာတဲ့သားျဖစ္သူကသူတို႔ကိုေတြ႔ေတာ့အံ့ျသလို႔မဆံုး။
"ထိုင္ၾကေလ"
တိတ္ဆိတ္ေနေသာထမင္းဝိုင္းက အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ
တိတ္ဆိတ္ေနဆဲ ။ လူႀကီးေတြဘက္စေျပာသည္မွာ
အဆင္မေျပျဖစ္ႏိုင္တာမို႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔သာစကားစ
လိုက္သည္ ။
YOU ARE READING
You Are Mine(completed)
Fanfiction"ေပါင္မုန္႔ပဲလား ဆရာေ႐ွာင္းကိုေရာစားလို႔မရဘူးလား" "ပန္းေရာင္းတာလား ဖြန္ေၾကာင္ေနတာလားဝမ္ရိေပၚ" ********* "ပေါင်မုန့်ပဲလား ဆရာရှောင်းကိုရောစားလို့မရဘူးလား" "ပန်းရောင်းတာလား ဖွန်ကြောင်နေတာလားဝမ်ရိပေါ်" Start -28/7/2021 End-11/12/2021
