"ဆရာေ႐ွာင္း ဆိုင္ခဏၾကည့္ေပးပါလား
ခဏေနျပန္လာမယ္ေနာ္"
အာ...ကိုယ္ေတာင္ဘာမွမေျပာရေသး၊ကိုယ့္ကိုတစ္ခြန္းသာေျပာၿပီးထြက္သြားေသာ ရီ႐ွင္းကအလ်င္လိုေနပံုေပၚသည္ ။ဆိုင္မွာလည္းေ႐ွာင္ခ်န္းရိွတာေၾကာင့္
လူမရိွတဲ့ပန္းဆိုင္ကိုသူသြားေစာင့္ေပးရန္ ေတြးမိသည္ ။ ခဏေလာက္ဘဲမို႔ေအပရြန္ကိုမခြၽတ္ေတာ့ပဲပန္းဆိုင္ထဲဝင္သြားေတာ့ ဒီေန႔မွအျပင္အဆင္ေျပာင္းလဲေနပံု႐ွိသည့္ပန္းဆိုင္က သူစိတ္ထင္ေနတာျဖစ္မည္ဟုသာေတြးၿပီး ဆိုင္ထဲဝင္ထိုင္ေနလိုက္သည္ ။
ခံုမွာထိုင္ရင္းခ်ထားတဲ့စာအုပ္ကိုသူယူဖတ္ေနကာ
ေတြးမိသည္ကဝမ္ရိေပၚဘယ္ေပ်ာက္ေနလဲပင္။
"တီး...ေတာင္"
ဘဲလ္ျမည္သံလိုအသံတစ္ခုထြက္လာတာေၾကာင့္
သူမတ္တပ္ရပ္မိေတာ့ ပန္းဆိုင္ထဲဝင္လာတဲ့လိပ္ျပာ
ေရာင္စံုေၾကာင့္သူအံ့ျသသြားရသည္ ။ ပန္းဆိုင္အတြင္းျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ေရာင္စံုလိပ္ျပာေတြႏွင့္ ဆိုင္ထဲကပန္းေတြကဘယ္လိုအဓိပၸါယ္မ်ိဳးနဲ႔မွ ေျပာျပမရေအာင္ျပည့္စံုေနတာျဖစ္သည္ ။
"ခ်လြမ္"
လိပ္ျပာေတြကိုေငးၾကည့္ရင္းမွေနာက္ကထပ္ထြက္လာတဲ့ အသံေၾကာင့္သူလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ႏွင္းဆီနီနီပန္းစည္းႀကီးကိုကိုင္ထားတဲ့ဝမ္ရိေပၚပင္ျဖစ္သည္။
အနက္ေရာင္လက္႐ွည္ကိုတံေတာင္ဆစ္ထိေခါက္ဝတ္ထားသူက တည္ၾကည္ေနတဲ့မ်က္ႏွာမ်ိဳးႏွင့္သူ႔ေ႐ွ႕ကိုေလ်ွာက္လာတာျဖစ္သည္ ။
"ဆရာေ႐ွာင္းအခ်စ္ကိုဘယ္လိုသတ္မွတ္လဲ"
႐ုတ္တရတ္ထေမးတဲ့ေမးခြန္းေၾကာင့္ သူအခုျဖစ္ေနတာေတြနဲ႔ဆက္စပ္ၾကည့္မိလိုက္သည္ ။ဝမ္ရိေပၚမိန္းကေလးကိုခ်စ္ခြင့္ပန္ဖို႔ေလ့က်င့္ေနတာပဲ ။
"ငါသတ္မွတ္ထားတဲ့အခ်စ္ကေတာ့ ခ်စ္ရတဲ့သူေပ်ာ္ေနရင္ရၿပီ"
"ကြၽန္ေတာ္ေတာ့အခ်စ္ကိုဘယ္လိုမွမထင္ဘူး
ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္ကဆရာေ႐ွာင္းမို႔လို႔ေလ"
"ဟမ္ ရိေပၚ..မင္း"
"လိပ္ျပာေတြနဲ႔ပန္းေတြကလိုက္ဖက္တယ္မလား
ဆရာေ႐ွာင္း"
YOU ARE READING
You Are Mine(completed)
Fanfiction"ေပါင္မုန္႔ပဲလား ဆရာေ႐ွာင္းကိုေရာစားလို႔မရဘူးလား" "ပန္းေရာင္းတာလား ဖြန္ေၾကာင္ေနတာလားဝမ္ရိေပၚ" ********* "ပေါင်မုန့်ပဲလား ဆရာရှောင်းကိုရောစားလို့မရဘူးလား" "ပန်းရောင်းတာလား ဖွန်ကြောင်နေတာလားဝမ်ရိပေါ်" Start -28/7/2021 End-11/12/2021
