THE NIGHTMARE THAT YOU CANNOT ESCAPED

FOURTEEN

12:34 am

>into the woods<

Pelikula. Isang palabas kung saan may bida at kontrabida. Na kung saan punong puno ng mangyayaring kakaiba. May happy ending at minsan naman malungkot ang wakas. Ngunit ang mga napapanood ko lang sa pelikula ngayon ako na ang bumibida. Na eto kami ni Paul, Tulipo, hindi alam ang gagawin sa mga kamay ni sir. Ni hindi makapagisip ng paraan. Na ang tangi na lang magagawa ay ang tumakbo at takasan ang mga takot na lumalapit patungo samin.

Dali-dali kong binuksan ang CP ko na magbakasakaling may signal sa pwesto namin ni Paul. Pa salamat na lang talaga at dala ko yung keyboard phone ko na luma.

Binuksan ko ito ng nagmamadali. Salamat at may signal. Una ko agad tinawagan yung number ng mga pulis.

"Hello po sir. A-ahhh, please, we need your help. Na-nandito po k-kami sa katipunan st. Sitio santo tomas. We're not really sure kung saan place po ito kasi hinahabol po kami ng killer. Please help us." Nabubulol kong sambit.

Tatawagan ko na si mom, kaso nalowbat na yung phone ko. Dahil dun hiniga ko na lang ang aking ulo sa magkadikit kung hita at saka sumubsob. Hindi ko namalayan na unti-unting tumulo ang aking luha dahil na rin sa takot at pag-aalala na nadarama. Hindi na namin alam kung nasan si sir. Siguro nakalampas na sya. Kaya lumabas na kami sa aming pinagtataguan.

Dahan-dahan kaming naglakad ni Paul ng may biglang humagay sa ulo ko. Dahilan para mawalan ako ng malay at matumba.

Nagising na lang ako sa ingay. Nagpumilit akong tumayo ngunit nakatali pala ang aking mga kamay sa puno.

Paglingon ko nandun din si Kylie, Nicole, Monique, and Toby. Nagulat lang ako dahil wala si Paul. 'Thank God, siguro nakatakas sya, may tatawag na tulong para samin.' Binubulong ng aking kaliwang isipan.

Nakita ko pang nagpupumilit si Kylie, Nicole, and Monique na makatakas. Subalit wala silang magawa. Nakita ko din na may binubulong si Nicole Kay Toby, kaya lang dalian si sir na lumapit kay Nicole.

"Anong binubulong, bulong mo dyan?"

"Wala sir.  "Wala pala huh!!!!! "

Dalian ni sir kinuha yung kutsilyo at lumapit kay Nicole. Pilit na binubuksan ni sir, yung bibig ni Nicole. At nang magawa nya itong buksan ay mabilis na pinutol ni sir, yung dila ni Nicole at itapon sa kanyang mukha.

Napapapikit na lang ako sa nangyari.

"Tingnan lang natin kung makakapagsalita ka pa."

Hindi na nagawa ni Nicole magsalita at ganun din si Kylie ni Monique dahil na din sa takot na baka gawin din ni sir yung ginawa kay Nicole.

Naiiyak na kaming lahat subalit aming pinipigilan para hindi kami pag focusan ni sir. Tanging takot na lang ang aming nadarama sa gabing ito.

Lumalalim na rin ang gabi at nakaramdam na rin si sir ng pagod. Kaya nakatulog sya.

Nicole was sobbing. Sobrang sakit yun para kay Nicole na hindi na sya makapagsalita. Nakaisip si Toby ng paraan.

Toby had a knife. Kaya dalian nyang pinutol yung tali sa likod nya at magkunwaring nakatali. Ipinasa naman samin yung kutsilyo ganun din kay Monique, Nicole, and Kylie. Katulad ng ginawa ni Toby ay nagkunwari rin kaming nakatali. Umayos naman si sir ng pwesto, pero mabilis din syang bumalik sa pagkakatulog.

Ganung lahat na kami walang tali ay dalian kaming tumakas ngunit sa kasamaang palad.

"Where are you guys going?"

"You? I knew it!!!! Kasabwat ka ni sir, at hindi na ako magtataka." Pagulat na sambit ni Kylie.

"Ohhhhhhhhhh tapos? Ok ka na dyan? ano naman, ehhhhhh kung tutuusin nga dapat magpasalamat pa kayo sakin kasi kung hindi dahil sakin ey baka patay na kayong lahat. Ay wait teka muna. Pasensya nga pala huh. Sorry nga pala sa inyo guys kasi nadamay pa kayo. Ehhh si laine lang naman dapat ang bida sa eksenang ito."

"Ohhhh, bakit anong atraso ko sayo?"

"Ahhhhhh, hindi mo ba naalala, halika ipapaalala ko sayo."

Nagising si sir at mabilis na itinali sila sa puno. Ako lang ang itinali sa upuan malapit sa may bangin.

"Ano naalala mo na ba? Gantong-ganto yung eksena. Nung pahirapan nyo ako at pagtawanan lang dito. Nagawa nyo pa akong pagtawanan ng nahulog lang ako dito."

Wala akong maalala at halos naguguluhan na sa nangyayari.

"Bakit ba galit na galit ka sakin? Kung may nagawa man ako sayo noon. Sorry!!!!! "

"Sorry. Yun na yun mababalik pa ba ng sorry mo yung nawala sakin. So wala ka talagang naaalala?"

Pinakita nya sakin yung butterfly tattoo nya sa likod nya. At tiningnan din yung sakin.

"Yan, sign of friendship. Na magkakaibigan tayo. Na dapat MAGKAKAIBIGAN yun pala hindi dahil kahit kailan hindi mo ako tinuring na kaibigan. Ninyong lahat kayo ni Z at K."

May biglang alaalang pumapasok saking isipan ngunit hindi malinaw. Patuloy pa rin syang nagsasalita at pilit na pinapaalala ang mga alaala na nawala.

"Sa tingin mo yung mga dream mo every day. Hindi totoo. Totoo yun infact konsensya na ang nagdadala sayo. Konsensya nyo. Konsensya dahil sa walang awang pag patay nyo sakin. Ayyyyyyyy don't worry. Ella is dead but elle is alive. At buhay na buhay at dahil buhay na buhay na ako kayo naman ang aking walang awang pagpapatayin."

Ihuhulog na sana ako ni Elle ng biglang may kaunting alaala ang pumasok sa isipan ko. Kasabay nito ang malakas ko na pagsigaw.

"Elle or ella, please forgive me for what happened. Pinigilan ko naman sila ngunit hindi sila nakikinig sakin. I considered you as my friend. The real friend at alam mo yun. Please don't let your heart be seize by the anger, by chiding. I know you. Although hindi ko pa naalala lahat. Pero ramdam ko na naging mabuti kang kaibigan sakin, kaya nga binigyan pa tayo ng ikalawang pagkakataon para maging mag kaibigan ulit. Elle please, I know you have a heart. Don't do this. For what happened yesterday, just forget it and forgive. Hindi ko ginusto ang nangyari sayo. No one likes what happened."

"Elle sige itulak mo na sya sa bangin. Go push her now!!!!! " Pagsigaw na sambit ni sir.

Umiiling ako kay Elle. Sign na pinipigilan ko sya sa gusto nyang mangyari.

"Elle ano ba matagal mo na itong inantay."

Itinulak ako ni Elle sa bangin at nakakapit sa may bagin. Tinitingnan lang ako ni Elle na animoy malapit ng magtagumpay na patayin ako.

"Elle, please, tulungan mo ako. I don't want to die. I have more plans to do."

Dahil sa nangyari mas lalong nagliwanag ang alaala ko dahilan para maalala ko na ang lahat. Simula ng kwento namin ni Elle.

Aapakan na sana ni Elle, yung kamay ko ng biglang pinigilan sya ng isang boses na pamilyar. Si Paul pala.

"Pati ba naman ikaw magtataksil. Ano nakalimutan mo na yung plans natin. Ehhh, sabagay Hindi mo nga naman pala gagawin dahil sa lintek na pag ibig na yan." Matigas nyang mura.

"Ano sa tingin mo Hindi ko alam. Wow, hello, ano titig lang yun walang kasamang libog. Syempre meron. Ang sabi paibigin. Hindi ikaw mismo ang iibig."

"Elle, I'm sorry I can't do this. I try, but I love her, and I don't want to see my loved one's hurt."

"Wow!!! Really wow. Bravo, bravo, bravo!!!!!!! Do you think you can change my mind? Just because your my brother doesn't expect you can change my mind. The plan is plan. Kaya wala ng magagawa yang lintek na pag ibig na yan. Sisirain ka lang ng yong pagmamahal na yan. Na alam naman natin na hindi nageexist. Love doesn't exist. It's illusion. Nagiillusion lang kayo. "

So planado pala lahat ang nangyari. Simula nung kaibiganin ako ni Elle. Hanggang sa camp. At ang pag-tulong sakin ni Paul. Everything is planned. Ngayon naguguluhan na ako sa nangyayari. Hindi ko na alam kung sinong paniniwalaan ko. At ngayon nandito pa ako sa bingit ng aking kamatayan.

_____________________blacklydner

Thank you so much.