Ruhuna aldığı yaralar ile daha güçlü olan, inatçılık mesleğinde master yapmış bir kız, Ezra.
Annesi ile bir kasabada yaşayan oradan kaçmak için türlü girişimlerde bulunan ve asla yılmayan bir kızdır.
Ezra'nın umudu bitince inadı başlıyordu.
Ve Ezr...
"Kızım!"Kartal'ın elini sıkıp bırakarak bacaklarıma yüklenip koşarak babamın boynuna atladım. Aynı anda babamın kollarını belime dolanınca sesli sesli, hıçkırarak ağlamaya başladım.
Ben babamın kokusundan mahrum bırakılmıştım.
"Baba..."
"Babam! Yavrum benim güzel kızım."Bir yandan konuşup bir yandan da koklaya koklaya öperken kollarımı daha çok sıkıp boynuna yasladım başımı. Hep burada gömülü yaşayabilirdim.
Her zaman ki gibi kokuyordu.
"Seni çok özledim Baba!"
"Yavrum benim... Bende seni çok özledim güzelim. Kurban olurum sana ben." boynuma koklaya koklaya öpücük kondurulan benden ayrılarak ellerini başımın iki yanına koydu ve alnıma uzunca bir öpücük kondurdu.