Ruhuna aldığı yaralar ile daha güçlü olan, inatçılık mesleğinde master yapmış bir kız, Ezra.
Annesi ile bir kasabada yaşayan oradan kaçmak için türlü girişimlerde bulunan ve asla yılmayan bir kızdır.
Ezra'nın umudu bitince inadı başlıyordu.
Ve Ezr...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
{YAVRU GÜVERCİN & KARTAL🦅🕊👇🏻}
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~EZRA ALTINEL~
Ne yüzle gelmişti buraya? Hangi hakla bana 'kızım' diyebiliyordu o adam?
Annemi de anlamıyordum hiç. Bir insan neden kendi bedenini bu kadar ucuzlaştıracak hareketlerde bulunurdu ki?
Bir adam ile evlenip çocuk yaptıktan sonra neden kaçıp binlerce insan ile o adamın nikahı altında iken birlikte olurdu? Hangi cürretle yapardı bunu?
Bir kere insanın gururu olurdu. Sevmiyorsan artık sevginin bittiğini hissediyorsan gider kocamla konuşur boşanırsın değil mi, benim annem tam tersi bir çocuğun kıskandığı için alıp onu kaçırmıştı.
Gurursuzdu benim annem.
Herkes annesini sever, ona güzel sözler söylerdi ama ben tam tersi olan bir insanım. Annemi sevmem ona güzel sözler de söylemem çünkü benim annem iğrenç, gurursuz bir anne!
Kendi gelmeyip o pis kocalarından birini babamın karşısına yollayacak kadar iğrenç hemde!
Babamları durdurmaya çalışsam bile aksine daha çok hızlanmış ve kapıya ulaşmışlardı. Altı koca adamın arkasında Kardelen ile küçücük kalmış olacakları izliyorduk.
Durdurmayacaktım, gebersin o kapıda ki ahlaksız!
Büyük dış kapı açıldığında babamın karşısında o ahlak yoksunu şerefsiz duruyordu.
Pislik!
"Sen hangi hakla benim evimin önüne gelip kapımı çalıyorsun lan, it herif!" Babam karşısında sırıtarak iki eli yanında boş beleş sallayan adama bakıp kendini zar zor tutarken o herif sırıtıyordu.
