Ruhuna aldığı yaralar ile daha güçlü olan, inatçılık mesleğinde master yapmış bir kız, Ezra.
Annesi ile bir kasabada yaşayan oradan kaçmak için türlü girişimlerde bulunan ve asla yılmayan bir kızdır.
Ezra'nın umudu bitince inadı başlıyordu.
Ve Ezr...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~EZRA ALTINEL~
"Ne demek o kadın beni aradı? Ne zaman aradı seni, Azer?" Korka korka sorumu sorduğumda derin bir nefes aldı.
O da benim gibi korkuyordu.
Bir daha dağılmak, ailemden olmak istemiyordum.
"Gündüz dışarıdayken telefonum çaldı yabancı numaraydı ama açtım. Alışkanlık olmuş seni ararken telefon her çaldığında kim olursa olsun açıyorduk. Konuştu boş boş tehditler savurdu."
"Başka? O kadar değildir ne dediğini söyle."
"Seni almak için elinden ne gelirse yapacağını söyledi Ezra. Biraz bağırıp çağırdım sonra da suratına kapattım telefonu bir daha da aramadı."
"Emin misin, doğru söyle bak aramadı değil mi?"
"Aramadı yemin ederim, arasa sana söylerdim can yarım saklamam senden." Sıkıntılı bir nefes verip ona baktım.
"Babamın haberi olması gerekiyor."
"Sabah haberi olsun Ezra, lütfen. Ben şuan seninle huzurlu bir uyku çekmek istiyorum. Adam akıllı uyumayalı kaç zaman oldu inan hatırlamıyorum sadece uyuyup dinlenmek istiyorım."
"Uyuyalım bir tanem, uyuyalım." Azer'in yanağına bir öpücük bırakıp yatağı açarak içine girdiğimde tişörtünü çıkarıp o da yanıma uzandı ve üzerimizi örttü. Göğsüme sere serpe yatıp belime kollarını dolayınca başına bir öpücük bırakıp gülümsedim.
"Sen üşümeyecek misin böyle?"
"Sevmem ben tişörtle yatmayı, uyurken rahatsız ediyor dolanıyor bana uykum kaçıyor."
