Completely Free From You

CHAPTER 8

"Dammit!" mura ni Marcus. Sunod-sunod na putok ng baril ang narinig ko. It's not from me. When I look at the man I  am  with, he got shot. From him, I look at the person who shot him, Marcus. I gasped in horror. He looks so damn mad. Parang walang makakapagpakalma sakanya sa itsura niya ngayon. Muli kong titingnan ang lalaking kasama ko. Umuubo siya ng dugo at sapo ang tama ng baril sa bandang tiyan niya.

"Fuck you, Del Prado!" hirap na sigaw ng lalaking kasama ko. Hindi siya pinansin ni Marcus na ngayon ay nasa akin ang buong atensiyon.

"Come here while I can still control myself, Sweetheart. You wouldn't like it if I get you myself." he said with a deadly tone. I dropped my gun when two of his men catched me. Mariin ang hawak nila sa mga braso ko. Halos umungol ako sa sakit dahil nahahawakan nila ang mga sugat ko. Halos kaladkarin nila ako papunta kay Marcus. I made them feel my anger with my glares.

"I don't like it when you defy me." he said with gritted teeth. "Your anger can pass mine." I glared at him more. "You used gun and knife against me. Do you know what's waiting for you, hm? And the fact that you defy me wants me to punish you real hard. It's been a month, Sweetheart. Don't you miss me?" nakakilabot ang tono ng pananalita niya. Pakiramdaman ko ay nanunuot sa buong pagkatao ko ang nagbabanta niyang boses.

"Fuck you!" I spat. After seeing you fucking Anastasia? Damn you, Del Prado! Fuck you to death! "You can't touch me!" galit na sigaw ko sakanya.

"Why don't you just fuck your woman, huh?" gigil na sabi ko.

"Sweetheart, your are my woman." I saw how his lips rose.

Iniwas ko ang sarili ko nang hahawakan niya na sana ang mukha ko. He clenched his jaw. I know I am now getting his patience thinner and thinner.

I hate him. After all the things he did to me, he's acting like nothing fucking happened. I almost died there. Mabuti sana kung pinatay niya na lang ako ng isahan pero hindi e. He sent his men there and tried to kill me. Hindi lang isa, dalawa o tatlong sugat ang nakuha ko! My whole body is sore from the fresh cuts. Fuck him!

"Let go of her." utos niya sa dalawang lalaking nakahawak sakin. Nang tuluyang makawala ay agad ko siyang sinampal. Hindi niya ininda ang naging sampal ko. Nagtangis ang bagang niya at sumama pa lalo ang tingin sa akin. How dare him!

How can I love such a heartless man? Damn this heart for beating so darn fast everytime I see him. He doesn't deserve my love, not even a single skipping of my heart. Dahil sa galit ko ay pinagsusuntok ko ang dibdib niya. Wala na akong pakialam kung natatamaan ko ang mga sugat niya o ang sugat ko. I just want to hurt him to make him feel how bad he treated me. How much he'd hurt me.

"You're so damn unfair! Fuck you! I fucking hate you, Marcus! Ang sama-sama mo!" hinayaan niya akong saktan siya. Tinanggap niya lahat ng 'yon.

"Dammit!" he cursed and locked me in his arms. Siniksik niya ako sa dibdib niya. Doon ako humagulhol. Nanghihina, nasasaktan at pagod na pagod na ako sa mga ginawa niya.

"I hate you for treating me this way! You're so damn unfair! Araw-araw lumalaban ako para patunayang hindi totoo na si Anastasia ang pinili mo. Looking at her in your bed while satisfying you, I know I fucking lost it." puno ng sakit na sabi ko. Humigpit ang yakap niya sa akin kaya mas lalo akong humagulhol. Umasa ako sa mga pinakita at sinabi niya. Akala ko mas lamang ako sa babaeng 'yon. Akala ko ako.

"I fucking lost it." iyak ko. "Just let me go." mahina ngunit puno ng pagsusumamong sabi ko. His embrace tightened like he doesn't want to let me go. I smiled bitterly. My heart would flutter if we are in a different scenario but now, even when my heart is beating for this man, my anger is thicker than my love. Masyado akong nasaktan. Masyado niya akong nasaktan na kahit sobra-sobra ang pagtahip ng puso ko para sakanya ay mas nangingibabaw ang galit at sakit sa lahat ng sugat at naabutan ko kanina.