2.9

6.9K 660 84
                                    

Uyandığımda yanımda ki Minho'ya baktım. Uyuyordu. Gözlerimi ovuşturduğum da acıdıklarını ve şiştiklerini hissetmiştim. Onları umursamadan yanımda ki sevgilime baktım. Sevimli görünüyordu. Yavaşça göğüsüne yatmıştım. İlk defa ilaçsız uyuyabilmiştim.

Kafamı yukarı kaldırıp bir süre onu izlemiştim.
"Çok mu güzelim bakakaldın?"
"Ah ben"
Kafamı göğüsüne bastırmıştım. Yakalanmıştım.

"Utanma benden ama"
Kafamı kaldırmaya çalışıyordu ama yüzüne bakamıyordum. Ani hareketle beni altına almıştı.
"Sevgilinden utanmamalısın bebeğim."
"Çok yardımcı oldu teşekkürler"
"Utanmaman için ileri mi gitmeliyiz?"

"Ne?"
"Diyorum ki birşeyler mi yapsak?"
"N-ne gibi şeyler"
"Anlıyorsun dediğimi Jisung"

"İstiyor musun beni Jisung?"
Kafamı salladığımda yüzüme yaklaşıyordu. Aşağıdan gelen zil sesiyle uzaklaşmıştı.
"Hay sikeyim!"
Üzerimden kalktığında ayağa kalkmıştım.
"Tuvalete git. Belli oluyor böyle aşağı inme"

Zorda olsa söylemiştim.
"Senin yüzünden"
Arkamdan duyduğum sesle gülmüştüm. Bugün pazardı kim gelmişti.
Kapıyı açtığımda merakla bakan 3 kişiye baktım.

"İyi misin Jisung?"
İyi olduğumu söylediğimde koltuğa geçip oturmuştuk." Anlat Minho seni aradığında ne dedi?"

Tam konuşacağım sırada Minho merdivenden inip bağırmıştı.
"Özelimizi niye anlatıyorsun?"
Hepsi ona dönmüştü.
"Biz senin burda olduğunu bilmiyorduk hyung"
"Neyse Minho burdaysa sen iyisindir biz gidiyoruz bay bay"

Kalkıp gitmişlerdi.
"Bu neydi şimdi?"
"Ay sanki sevişmemizi bölmeye gelmişler"
Sevişmemiz.. Normalde Minho ile ne düşüncelerim vardı şimdi ise utanıyordum.

"Hadi kalk kahvaltı edeceğiz."
Kahvaltı edelim etmesine ama dolapta birşey yoktu. Ben sürekli dışardan besleniyordum ve yemek yapmayı bilmiyordum.
"Jisung sen yemek yemiyor musun?"
"Dışardan yiyorum"

"Sürekli mi?"
"Ailem gittiğinden beri. 1 aydır falan ve daha kötüsü ailem temelli orada kalacak"
"Anlaşıldı her gün sana yemek yapacağız"
"Her gün yapar mısın gerçekten"
"Evet bebeğim 1 kişilik yerine 2 kişilik yaparım ama şu an burda bırak 2 kişiyi 1 kişilik yemek yok"

Gülmüştük. Alışverişe çıkacaktık. Minho'ya giyebileceği kıyafet verip odadan çıkmıştım. Tamam izlemek istedim evet ama kıpkırmızı olmak istemiyordum. Giyindiğinde evden çıktığımızda elimi tutmuştu. ELİMİ TUTMUŞTU. Elimin yandığını hissediyordum.

Okul dışındaydık ve evim okuldan uzaktı. Yani bu sebeple birine yakalanmaktan korkmuyorduk. Kimse umrumuzda değildi artık.

Çok saçma bir bölüm olmuş....

Teachers °Minsung°Where stories live. Discover now