"အကိုဘယ္နာထိသြားေသးလည္း"
"ရတယ္ အကိုဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"
"ကမစုတ္ အရမ္းေျပးတယ္ငါ့ေတာင္လိုက္မမွီဘူး"
"ဟမ္သူတို႕က"
"မဂၤလာပါက်ြန္ေတာ္ကဂ်ြန္ေဂ်ာင္ကုပါ ဒီဘက္ကက်ြန္
ေတာ္သူငယ္ခ်င္းကင္နမ္ဂ်ြန္းပါ"
"ဟုတ္ညီမနာမည္ကကင္ဆိုမီပါ ဒီဘက္ညီမသူငယ္ခ်င္း
ပတ္ဂ်ီေယာင္းပါ"
"အဲ့ဆိုက်ြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းလုပ္ျကမလား"
"ဟုတ္" အဲ့လိုနဲ႕ဘဲအကိုတို႔နဲ႕ကန္တင္းသြားေနလည္စာစားေသာက္ျပီးစကားေတြေျပာျကျပီး ေတာ္ေတာ္ခင္သြားတယ္
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေရာက္ေသာ္
"ဆိုမီမျပံဳးရြင္လို႕ပါလား"
"အကို႕လိုေမ်ာက္မွိုင္ မွိုင္ေနရမွာလား"
"အကိုကိုျပန္ေျပာေနတယ္ငါလုပ္လိုက္ရ"
"blah. . . blah"
"ဆိုမီ တာ့တာ"
"ဟုတ္ကဲ့ အကိုတာ့တာ"
"မ်က္နွာကျပံဳးရြင္ေနတာဘဲ ဘယ္ကအေကာင္လည္း"
"အဲ့တာဒီေန႕ခင္သြားတဲ့အကိုတစ္ေယာက္ပါ ဂ်ြန္ေဂ်ာင္ကုတဲ့"
"ဆိုမီ ဆိုမီငါသိေနတယ္ေနာ္"
"ဘယ္သိတာလည္း ျပန္မယ္ကင္ထယ္ေမ်ာက္"
ဒီလိုနဲ႕ဘဲအိမ္ကိုစလိုက္ေနာက္လိုက္နဲ႕ျပန္လာခဲ့တယ္
"ကဲ ဒီေမာင္နွမနွစ္ေယာက္ကေတာ့တခ်ိန္လံုးသတ္ေနျကတာဘဲ"
"ေမေမကလည္း ဒီကင္ထယ္ေမ်ာက္ကအရင္စတာ"
"ဘာ ကင္ထယ္ေမ်ာက္လည္းဆိုမီမ! ေအးနင္ေသဖို႕သာျပင္"
"blah blahကင္ထယ္ေမ်ာက္ ကင္ထယ္ေမ်ာက္" အဲလိုသူ႕အကိုကိုစျပီးအိပ္ေပၚေျပးတက္သြားတဲ့ဆိုမီ
"ဒီေမာင္နွမနွစ္ေယာက္နဲ႕ေတာ့ အဟြတ္ဟြတ္ အဟြတ္"
"အေမေခ်ာင္းေတြဒီေလာက္ဆိုးေနတာဆရာဝန္သြားျပရမယ္"
"အေမဘာမွမျဖစ္ပါဘူး သားရယ္ ဒီတိုင္းေခ်ာင္းဆိုးတာ အဟြတ္"
"ဒါေပ့မဲ့ သြားျပတာပိုေကာင္းတယ္ေလ"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဆိုသားရယ္ ရတယ္ကို႕ေက်ာင္းစာသာကိုလုပ္"
YOU ARE READING
"LIE"
Fanfiction"မင်းကို့ ကိုချစ်တယ်ဆိုတာကရော မင်းအလိမ်အညာထဲက တစ်ခုဘဲလား" "အင်း,မဟုတ်ဘူး" "မင္းကုိ႔ ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာကေရာ မင္းအလိမ္အညာထဲက တစ္ခုဘဲလား" "အင္း,မဟုတ္ဘူး"
