Uranüs'ün Garip İnsanları /Gezegen Serisi 1/ (Ara Verildi)

Bölüm 1

Son zil çalınca çantamı alıp okuldan çıktım. Ön kapıda beni bekleyen şoförümüz olan Arca abiyi görünce yönümü arka bahçeye çevirip oradan çıkmıştım. Kapüşonumu kafama geçirmiştim. Başımı da yere eğerek beni fark etmemelerini engellemiştim. Saçım bordo, gözlerim turkuaz olunca ister istemez fark ediliyordum. Eve gidince çok büyük bir şekilde kızacaklardı ama umurumda değildi. Okula şoför ile gidip gelmekten nefret ediyordum.

Bu şehre 7 yıl önce taşınmıştık. Apar topar oturduğumuz yerden buraya taşındık. Magazin dünyası bunu garipsemişlerdi. Çünkü babam Dünya'nın en iyi şirketinin sahibi. Bu yüzden herkes babamı ve ailesini tanır. Bu sebeple ben yaşadığımız yerin en iyi eğitim veren özel okuluna gidiyorum. Çoğu kişi benim yerimde olmak ister. Ama ailemin gerçek yüzünü bilmiyorlar ki. Babamın yaptığı her şey yalan. Bana yaptığı sevgi sadece kameraların karşısında. Normalde bana sevginin 's' sini bile göstermez. Annem de böyle. İkisi de kameralara oynuyorlar. Canımı yakan da bu oluyor. Kameraların karşısında Dünya'nın en iyi anne ve babası ama kamera yoksa Dünya'nın en kötü anne ve babası. Babama 'Kızın mı yoksa para mı?' diye sorsalar kesinlikle para der. Çünkü babam için sadece para, para ve para var.

Uzun yolun ardından eve geldiğimde korumalar kapıyı açınca eve doğru yürümeye başladım. Kapıyı çalınca burada çalışan Ayçıl abla açtı.

Ayçıl: Gene babanızı sinirlendirdiniz küçük hanım.

Maya: Beni anladığı zaman sinirlenmeyecek.

Salona geçtiğimde babam da sinirliydi annem de. Annemin yüzü saçları gibi kıpkırmızı olmuştu sinirden. Babam bana bakınca gözündeki siniri görmüştüm. Derin bir nefes aldı ve bana baktı.

Altan: BEN SANA KAÇ KERE DEDİM ŞU OKULA GİDERKEN DE DÖNERKEN DE ŞOFÖRLE GELİNECEK DİYE? (Büyük harflerle yazılı olan yerde bağırıyor)

Resmen kükremişti. Babam bana öyle bir bakıyordu ki sanki öldürecekmiş gibi. Sebebi ise istemediğim bir şeyi yaptığım için.

Altan: SENİN YERİNDE OLMAK İÇİN KASÇ KİŞİ VAR BİLİYOR MUSUN SEN? BİZ ONU OKULA ŞOFÖRLE GÖNDERELİM HANIMEFENDİ İSE OLMAZ DİYOR. BAŞKA BİR İSTEDİĞİNİZ VARMI BARİ EFENDİM?

Gene başlıyoruz. Ben kesinlikle babama istediğim şeyi anlatamıyorum. Ya da babam anlıyor da anlamak istemiyor da olabilir.

Altan: Son kez bu konu hakkında konuşucam. Ve daha da bu konu açılmayacak. Her yere o şoförle gidilecek. Gidilmediği takdirde emin ol bu kadar sakin kalmam. Bir daha söylüyorum okula, kütüphaneye veya başka yere şoförle gidilecek. Anlaşıldı mı kızım?

'Kızım' kelimesini bastırarak söylemişti. Bu demek oluyor ki babam çok sinirli. Başım ile onayladım.

Altan: Anladın umarım. Şimdi odana çık üzerini değiştir ve şoför ile bak altını çiziyorum şoför ile kütüphaneye gidiyorsun. Anlaşıldı mı?

Maya: Anlaşıldı.

Salondan çıkıp merdivenlere yönelip odama çıktım. Dolabımdan en rahat kıyafetimi alıp giydim. Çantama kitaplarımı koyup aşağıya indim. Evden çıkıp arabanın yanına gittiğimde kapım açılmıştı. Arka koltuğa oturmuştum. Arca abi şoför koltuğuna geçip evden çıkıp kütüphaneye doğru yol aldık.

Maya: Arca abi.

Arca: Buyurun Küçük Hanım.

Maya: Şimdi sen beni buradan indirsen ben de kütüphaneye yürüyerek gitsem sende beni arabayla takip etsen olmaz mı? Dönüşte de aynı şeyi yaparız. Eve yakınlaşacağımız zaman ben arabaya binerim.