-1 Yıl Sonra-
O gün olanlardan sonra Taehyung'u yanıma almaya karar vermiştim, artık ne o benden, ne de ben ondan ayrı kalabilirdim. Taehyung'un hasta olduğu için bana ihtiyacı vardı, benim ise ona aşık olduğum için. Şimdi baktığımda sadece bir yıldır beraber yaşıyorduk. Kimine göre oldukça uzun, kimine göre ise kısa bir zaman.
Bu bir yıl içinde o kadar çok şey yaşadık ki, bir asır gibiydi kısacık bir yıl... Taehyung'un hafıza kayıpları git gide artıyordu, her gün onu başka bir yerden almak zorunda kalıyordum. Bazen adımı unutuyordu, bazen kendi adını... Hayır, şikayetçi değilim. Onun her anında yanında olduğum için aksine ölesiye mutluydum, tek sorun onu o kadar çaresiz görmenin kalbimi deli gibi acıtıyor oluşuydu.
Adımı unutsa ne olurdu sanki, hatırlatırdım, her gün öğretirdim tekrardan ona ismimi. Ama bir gün beni tamamen unutacağı gerçeği ile yüzleşmekten delicesine korkuyordum. Bir gün bana karşı bir şey hissetmeyen bir Taehyung ile yüzleşmek istemiyordum.
Sahi ben onun aşkı ile tanışmadan önce nasıl yaşıyordum ki?
Küçük olan oydu ama bana çocuğu gibi, sevdiği gibi davranıyor, adeta pamuklara sarıyordu. Bu yüzden artık yapamazdım, onun sevgisi olmadan yaşayamazdım. Onunla filmler izlemek, kitaplar okumak, balkonda içmek.... Hoş her zaman izlediğimiz filmleri unutuyordu yada okuduğumuz kitapları, tekrar tekrar aynı filmleri getirip "hadi bayım bu film çok güzel görünüyor, izleyelim" diyordu.
Öyle heyecanlı görünüyordun ki Taehyung, sana hiçbir zaman o filmi tam on sekiz tek izlediğimizi söyleyemedim. Şikayetçi değildim Taehyung, yemin ederim değildim. Ama doğruyu söylemek gerekirse o filmi izlemek canımı çok yakıyordu. Orada da kadın sevdiği adamı kaybediyordu, sanki bilerek hep o filmi seçiyordun. Şimdi o filmin adını bile duymaya dayanamıyorum biliyor musun?
"Günaydınnn" yine yanağıma sulu bir öpücük bırakmıştın, her sabah yapardın bunu. Beni öpmeden güne başlarsan, günün geri kalanının kötü geçeceğini söylerdin.
Sahi Taehyung, o öpücük işe yarıyor muydu? İyi geliyor muydum sana?
"Günaydın küçüğüm"
"Bayım canım hiçbir şey yemek istemiyor, kahvaltı yapmazsam bana çok kızar mısınız?"
"Sence Taehyung?"
"Of pekala, biliyorum bana kızmazsınız, çünkü kıyamıyorsunuz. Ama sizi üzmekten korkuyorum. O halde yiyeceğim"
"Aferin benim küçüğüme" dudaklarını büzdü, suratını astı "Ne oldu bir anda, ne bu surat" biraz düşündü "Bayım bir senedir sevgiliyiz ama bana hep 'küçüğüm', 'kuzum' diyor, yada adımla hitap ediyorsunuz." dedi. Ne demek istediğini anlamıştım ama onunla uğraşmaktan kendimi mahrum edemezdim.
"Başka ne bekliyorsunuz beyefendi?"
"Ne bileyim diğer insanlar sevgililerine bir sürü aşk dolu kelimeler söylüyor"
"Hmmm"
"Ne hmmm, bu kadar mı?"
"Ben başka insanlar değilim, sende başka insanlar değilsin Taehyung. Biz farklıyız"
"Farklıyız biliyorum, ama yine de özenmiyor değilim" omuzlarını aşağı yukarı silkeledi, başını yere odakladı, yüzüme bakmamak için ayağı ile zemine daireler çiziyordu. Böyleydi işte çocuk gibi küsüyor, trip atıyordu. Ama beş dakikadan daha uzun sürmedi hiçbir küslüğü
Elimdeki sebzeleri tezgaha bıraktım, Taehyung'un arkasına sabitledim kendimi, yavaşça ellerimi beline doladım. Yüzünü göremiyordum ama emindim yanakları çoktan kıpkırmızı olmuştu.
"Ne o gönlümü mü almaya çalışıyorsunuz şimdi de?" gülümsedim
"Gönlünü çoktan almadım mı" elimi kalbine doğru götürdüm, öyle hızlı atıyordu ki
Benim için
Sadece benim için...
"Burası bana ait değil mi Taehyung, senin gönlünü de, kalbini de çoktan aldım ben" bedenini yavaşça çevirdi, burunlarımızın ucu birbirine sürtüyordu ve nefesi tenimi deli gibi yakıyordu.
"Benim kalbim sizi sevmek için yaratıldı bayım" bir süre hiç görmemiş gibi izledik birbirimizi, belki o yüzümü unutmamak için ezberlemeye çalışıyordu. Çünkü her zaman izlerdi beni böyle.
"Seni seviyorum Seokjin" burnunun ucuna küçük bir öpücük kondurdum, her seferinde daha çok sevesim geliyordu, sevgim hep yetersizdi. Fakat o nasıl tek bir 'seni seviyorum' cümlesinin altında tüm aşkını haykırabiliyordu...
"Seni seviyorum" duraksadım, bir öpücük de gözlerine bıraktım "sevgilim"....
Finale hızlı gitmek istiyorum artık, nasılsa eski aktiflik de kalmadığı için ne kendimi, ne sizleri sıkmak istemiyorum. Bu yüzden zaman atlamaları olabilir.
Yorum yaparsanız sevinirim, ne diyeyim...
Görüşürüz
