7: Vision

6 0 0
                                    


This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Do not distribute, publish, transmit, modify, display, or create derivative works from or exploit the contents of this story in any way. Please obtain permission.


--


This story is still unedited, you will encounter some grammatical errors, wrong spellings and such. Please be aware that this story has some flaws on it, I'm still a beginner and I'm still learning how to write in a proper way.

If this story doesn't satisfy you, you don't have to say anything. Just leave and respect my work. Thank You for your understanding!


Enjoy reading!




--



Mabilis akong umalis sa pagkaka-hawak ni Mela at agad na tumakbo papunta sa kabilang direksyon ng gubat.


Rinig ko ang mga tawag nila sa'kin pero hindi ko ito pinakinggan. May nakita akong mataas na bakuran na gawa sa bakal, nakakandado ito kaya pilit ko nalang itong inakyat hanggang sa marating ko ang kabilang bahagi nito.


Napalingon ako sa likuran ko nang makarinig ako ng agos ng tubig. Napa-ngiti ako kasabay nang paglalakad ko papalapit sa bangin na nakita ko, tumingin ako sa ibaba nito at masasabi kong napaka-taas ng kinalalagyan ko. Hindi ko alam kung may lupa ba na babagsakan o kung may tubig man.


I spread my arms and close my eyes as I feel the breeze of the wind. The feeling of wanting to escape from everything, that's what I need.


Ayoko na. Suko na 'ko. Hindi ko na kaya. Those words are repeating inside my head as I unconsciously step forward at the edge of the cliff.


Hindi ko na alam ang gagawin ko. Gusto kong umalis pero may kalahati sa akin na ayaw. Ayoko na talaga. A smile form in my lips as my body drove into the air and allowed it to fall.



--



[MELA's POINT OF VIEW]


"Mela." I open my eyes and found myself lying on a bed. Another dream.


Umupo ako saka tumingin sa kanang bahagi kung saan ko narinig ang pamilyar na boses. "Tulip." I called her with full of sadness


Hindi ko maiwasang hindi malungkot, lalo na't siya lagi ang napapanaginipan ko. Panaginip na laging nauuwi sa kamatayan niya.

Limbagan Ng Mga PanaginipWhere stories live. Discover now