Sevdim Seni Bir Kere

🌹 28.Bölüm~Uyan Bal Gözlüm

Medya-Bir Çocuk Sevdim

Reyyan Aktan|

Kalbim sanki atmıyordu. Hastahaneye geleli bir saat olmuştu. Ama bir saat bu kadar uzun muydu? Miran yanımda olunca saatler su gibi akıp gidiyordu. Ama şimdi... Ne oldu sana sevgilim? Niye oradasın? Ne oldu o aşık olduğum güzel kalbine? Dayımın beni kollarının arasına almasıyla ağlamam daha da şiddetlendi.

"Dayı!"

"Efendim güzelim?"

"Miran beni bırakıp gider mi?"

"Gitmez. Çok seviyor seni."

"Niye orada dayı? Niye açmıyor gözlerini?"

"Açacak Reyyan. Daha yeğenlerim olacak benim. Çok güzel günleriniz olacak."

"Olacak değil mi dayı?"

"Olacak tabi. Kantinden bir şey istiyor musun?"

"İstemiyorum."

Ben sadece canımı istiyorum. Beni bırakma nefesim. Sen yoksan ben de yokum. Beni bırakıp gitme. Yalvarırım gitme. Etrafımda ağlayan insanlar vardı. Kimdi bunlar? Hiç bir şeyi ayırt edemiyordum. Kalbim sıkışıyordu. Karşıdan Aslı'nın gelmesiyle koşup Aslı'ya sarıldım.

"Reyyan iyi misin?"

"Değilim Aslı değilim."

"Tamam. Geçecek. Uyanacak Miran."

"Uyanacak değil mi?"

"Uyanacak tabi. Ben babama haber verip geleyim."

"Tamam."

Aslı'dan ayrılıp koridorda yürümeye başladım. Birinin saçımdan tutup çekmesiyle olduğum yerde kaldım.

"Ne yaptın Miran'a?"

"Ne diyorsun sen?"

"En son sen varmışsın yanında! Ne işin vardı Miran'ın odasında? Bekar bir adamın odasında ne işin vardı?"

Ellerinin arasından zar zor kurtuldum. Saçlarım çok acıyordu. Ama kalbimin acısı gibi değildi.

"Ayartmaya mı çalışıyordun Miran'ı? Ayartıp koynuna mı girecektin? Yoksa Miran seni onu tatmin et diye parayla mı tuttu?"

Güçlü bir tokat attım. Çoktan hak etti bunu. Kim bu hadsiz?

"Kes sesini!"

"Kesmezsem ne olur? Sen ne hakla bana tokat atarsın?"

"Sen ne hakla bana iğrenç itamlarda bulunduysan o hakla! Ben sana kim olduğumu söyleyeyim! Ben Miran'ın karısıyım!"

"Ne saçmalıyorsun sen?"

"Az önce dedin ya... Miran'ın odasında ne işin vardı diye. Orası Miran'ın odası değil bizim odamız! Laflarına dikkat et!"

"Etmezsem ne olur? Ne yapabilirsin? İnanmıyorum sana!"

"Senin inanıp inanmaman umrumda değil! Kim olduğunu bile bilmediğin bir kişiye bu lafları etmen de senin ne kadar karakter yoksunu biri olduğunun kanıtı. Şimdi eğer izin verirsen KOCAMIN yanında olmam lazım."

Elimle ittirip ameliyathane kapısının önüne gittim. Uyan hadi koca bebeğim. Aç o bal harelerini. Yine bana öyle güzel bak. Ayaklarım bedenimi taşımıyordu. Zaten az önce yaşadığım şey iyice sinirlerimi bozmuştu. Yer ayağımın altından yavaş yavaş kayıyordu.

🌹

Gözlerimi açtığımda Miran yanımdaydı. Hemen sarılıp kokusunu içime çektim.