"Jennie tatlım biraz konuşalım mı?" Jennie kafasını gömdüğü kitaptan kaldırıp kapıda duran babasına baktı "tabi babacığım" Jennie elindeki kitabı yatağa bırakıp ayağa kalktı. "aşağıda" bay Kim'in söylediğine karşı kız şaşırsada başını salladı ve açık olan kapıdan dışarı çıktı.
Jennie anlamaz bakışları ile karşısında oturan anne ve babasına baktı "Jennie bunu nasıl söyleyeceğim bilmiyorum" Annesinin söylediğini babası devam ettirdi "bebeğim bak biz....annen ile ayrılma kararı aldık" Jennie dediklerini anlamak için kendine bir kaç dakika süre verdi.
Ne demişti boşanmak? Jennie ne diyeceğini bilmez bir şekilde karşısındaki ikiliye baktı. Oysa evlilikleri çok iyi gidiyordu yani en azından onun görüldüğü kadarıyla.
"biliyorum bu senin için çok zor ama" Jennie gözlerini kırpıştırdı ve ayağa kalktı "bu ikinizin arasında olan bir şey ben... Ben buna karışamam" Bay kim ayağa kalkıp buruk bir gülümseme ile ellerini kızın omuzlarına koydu. "anlayışın için teşekkür ederim hayatım.. ve ben... Ben burdan gidiyorum"
Jennie önce koltukta oturan annesine ardından babasına baktı "ama-" Bay kim sözünü kesti "önce bitireyim tamam mı?" Jennie başını salladığında babası devam etti "burdan gidiyorum bir süreliğine babaannenlerde kalacağım sende benimle gelmek istermisin? Zaten burdan çok uzak değil okulada devam edersin?"
Jennie babasının söylediklerini bir kaç dakika düşündü. Bu onun için iyi olabilirdi. Babası annesi kadar sert ve kuralcı değildi asla ceza vermezdi. "bu gece burda kal yarın yine geleceğim o zamana kadar karar verirsin tamam mı?" Jennie başını sallayıp gülümsedi.
Bay kim gülümseyip eskiden çok sevdiği kadına bir bakış attı ve hızlı adımlarla kapıya doğru yöneldi. Jennie bir kaç dakika annesinin yanında durdu, kadının konuşmayacağını anladığında yavaş adımlarla üst kata yöneldi, beklediği neydi ki?. Belkide en azından bir 'gitme' demesi.
Kimi kandırıyordu ki o kos koca Kim Dong Bin'in kızıydı gitmek isteyen birine asla kal demezdi bu en sevdiği kişi bile olsa. Jennie düşüncesine sesli bir şekilde güldü 'sevgi ha?' "gerçekten seviyorumdur acaba?" diye seslice konuştu ve odasına girip kapıyı sert bir şekilde kapattı.
......
Yoongi dönüp dolaşıp geldiği yere bakıp seslice güldü ve kolundaki saate baktı "02:06 harika" ellerini birbirine sürtüp aşağıya eğildi ve yerden bir taş aldı.
Elindeki taşa bakıp bir kaç saniye bekledikten sonra derin bir nefes alıp taşı karşısındaki cama attı.
Jennie camadan gelen ses ile irkilerek okuduğu kitabı kapatıp ayağa kalktı. Yavaş adımlarla cama doğru ilerlerken kalbi kimin geldiğini çoktan anlamıştı.
Perdeyi çekip aşağıya baktığında Yoongi sağ elini havaya kaldırıp salladı. Jennie çocuğa işaret parmağını gösterip sessiz bir şekilde bir dakika dedi. Yoongi bir şey anlamasa da başını salladığında Jennie sessiz ama hızlı adımlarla odadan çıkıp alt kata indi.
Aşağıya inmek resmen annesine gel beni yakala demekti ama bu riske değerdi öyle değil mi? Jennie elleri ile saçlarını düzeltip heyecanını dizginlemeye çalıştı. Derin bir nefes alıp ardından kapıyı yavaşça açıp dışarı çıktı ve bahçede duran Yoongi'nin yanına adımladı
"senin ne işin var bur da?!" Jennie Yoongi'nin gelmesine ne kadar mutlu olsa da bunun çok tehlikeli olduğunu biliyordu. Yoongi gözlerini devirip kızın kolunu tuttu ve arka tarafa doğru yürümeye başladı. "çok fazla zamanım yok"
Yoongi Jennie'yi duymamazlıktan gelerek evin arkasındaki ağaçların arasına girdi. İkisi birlikte görünmeyen bir yere geldiklerinde Yoongi yere oturup yanını pat patladı "hadi otur"
Jennie Yoongi'nin yanına oturdu. bir kaç dakika sessiz bir şekilde oturduktan sonra Jennie konuştu "neden geldin?" Yoongi güldü "içimden bir ses Bayan kül kedisinin bana ihtiyacı olduğunu söyledi" Jennie dudaklarını büzüp başını salladı "içindeki ses nasıl anladı bunu?"
Yoongi yanında oturan kıza havalı bir bakış attı "şövalyeler anlar" Jennie gülüp başını Çocuğun omzuna yasladı "iyi ki geldin..."
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
