How Can You Fix A Broken Glass?

Chapter 1

******

Isang malakas at malutong na sampal ang dumapo sa kanang pisngi ko. Napabaling sa kaliwang bahagi ang aking ulo. Napapikit na lamang ako ng mariin habang dinaramdam ang sakit na ibinigay ng aking ama gamit ang kaniyang sampal.

"You're a disgrace to the family!" he said in a deep and loud voice.

Inayos ko ang sarili ko sandali bago walang emosyon na tumingin sa aking ama.

Kailan pa ba ako hindi naging kahihiyan? Sa mga mata niya, kahihiyan na ako simula nang ipinanganak ako.

" Edi sana, hindi niyo na lang ako binuhay dito sa mundo," I said disrespectful. Para saan pa kasi ang pagrespeto kung hindi rin naman siya makikinig. Ni minsan ba ay pinakinggan ako ng aking ama? Hindi.

He slapped me again on my face. I smirk after he did that and fix myself again, standing very prim and proper. I look at my father, hindi siya makapaniwala sa inaasal ko sa kaniya ngayon.

"What?" I said smirking and crossed my arms against my chest. "I already told you that I'm not gonna marry that guy whom you arrange marriage to me. Magtiis ka ngayon sa mga kahihiyan na dala ko. Ginusto niyo yan hindi ba?" I said laughing a little.

My father frustratingly sat down on his chair before he drank his alcohol.

Well, nalaman lang naman niya ang nangyari sa party. May nakapagvideo pala ng ginawa kong pagsapak sa dibdib ng Sher na yun. Nabansagan na akong bully ngayon, palaaway at asal kalye. My father have to compensate the family of Sher because of what I did.

Pero alam niyo kung ano yung nakakatawa? Hindi siya nagagalit dahil sa ginawa ko. Nagagalit siya dahil nalaman niyang paulit ulit pala akong pinaglalaruan ng mga lalaki at taong pinagkakatiwalaan ko. He look concern while being mad at me. I almost laugh at his face while acting like a father. Huh! Sana dati pa.

" What have you been doing this past months?!" galit niyang sigaw before he glared at me.

"Hindi sana kayo magtatanong ngayon kung alam niyo. Kailan pa ba kayo nagkaroon ng pakielam sa anak niyo? Kay Venice lang naman kayo may pakielam . Kasi sa paningin ng lahat, siya ang tunay na anak."

"You're such an impotent child! Wala akong anak na mahina. Wala akong anak na uto uto. Sana manlang nakaya mo silang paikutin sa mga palad mo nang hindi ka nagmumukhang kaawa awa."

"Well, forgive me father for being an  impotent and gullible. Si Venice lang naman kasi ang tinuruan niyo hindi ba? Siya lang naman ang tinuruan niyo ng mga alam niyo kasi sa kaniya niyo ipamamana ang kompanya. Nakalimutan niyo lang naman kasi ang totoo niyong anak kaya tuloy ito at mahina. Ah, wala nga pala kayong anak na mahina. So, hindi niyo ako anak kasi mahina ako diba?! Nagmana lang naman kasi ako sa mommy ko," hinihingal kong sabi. A tears fell from my eyes. Mabilis ko iyung pinunasan at matapang na pinakatitigan ang aking ama.

" Pakatandaan niyo sana na kahit anong gawin niyo, hindi ako magpapakasal sa lalaking hindi ko naman mahal. "

" And remember it too, Chaliztah. You can not do anything. Maghanda ka sa nalalapit niyong official engagement party."

I frustratingly brushed my fingers on my hair. "Damn it, Dad! Will you just please stop this?! Do you want me to experience what my mom experienced?! That guy is in love with someone else!" I angrily shouted at him.

"Even so. Pumayag rin naman siya. All you have to do is marry him and the the merger will happen. Their company will survive, our company will grow bigger. Isn't that what you want too?"

At that moment, I don't know what to do. I also wanted that our business and our company to even grow bigger, be well and be better. But marriage is not what I wanted. My father is even willing to put me in a situation where pain is all over. Marrying him will be painful. Marrying a guy who's in love with someone else is so painful what more if we stayed at same house when the woman he truly loves is there too. That sucks. I don't want that. And I don't want to marry someone. I hate marriage!