How Can You Fix A Broken Glass?

Chapter 6

******

Umalis ako sa buhay na nakasanayan ko. Sa pagtakas ko, ano nga ba ang eksaktong dahilan kung bakit ko ito nagawa? Is it because I don't want to get married out of convenience? Or is it because I'm tired of living the life I've been living in?

Sa isang resort sa isang isla kami napadpad. Hindi ko na alam kung papaano ko pa nabitbit ang sabit na 'to sa pagtakas ko papunta rito. Kung tutuusin hindi naman din kami napalayo sa bahay namin. Nasa kabilang isla kami at anumang oras ay malamang na mahahanap din kami rito.

But who cares? Gusto ko lang naman na hindi mai announce ang pesteng engagement between me and Dmitri.

I stared at his sleeping body, lying on the bed. I sigh deeply because I'm so tired carrying him or more like kaladkarin siya. He keeps on murmuring something that I cannot understand. I just rolled my eyes on him and went inside of the bathroom to change into a comfortable clothes.

After I change my clothes, I went out of the bathroom. I stared at him once more before I went out of the suite and went to the shore. Naupo ako roon habang hawak ang isang bote ng wine at glass wine. I poured wine on my glass and drunk it straight to my mouth. After that, I stared blankly at the dark sea in front of me.

Ipinatong ko ang baba ko sa tuhod ko habang iniisip kung ano ang dapat kong susunod na gawin.

Tumakas na ako sa amin at mahahanap din nila ako, nila kami. Ipinikit ko ang mga mata ko at sinabunutan ang sariling buhok.

Alam kong tutol ako sa kasal pero kahit na anong gawin ko, alam ko naman na hindi masusunod ang gusto ko. Should I try to harm myself for them to realize that I don't want to get married? Or should I just really kill myself?

"Aish! Susunod na lang ba ako sa gusto nila? But, I don't want to. Ayoko," I said to myself.

I drunk more wine and I hug myself tighter when a cold wind pass by me. Kaagad na nag angat ako ng ulo ng may maramdaman akong naglagay ng  kumot sa balikat ko.

" U-Umer? What are you doing here? "

Ngumisi lamang siya bago tumabi sa akin ng upo. "Naaalala mo pala ang pangalan ko. Kinikilig ako."

I disgustingly rolled my eyes on him at itinuon ang atensyon sa dagat.

"Anong ginagawa mo rito? Nasa party ka lang kanina ah?," I asked after a long silence between us.

"Eh ikaw? Anong ginagawa mo rito? Nasa party ka lang din naman kanina hindi ba?," balik tanong niya.

Napatingin ako sa kaniya at natagpuan siyang nakangiti ng malawak sa akin. But for me, that's creepy.

"Alam mo? Ewan ko sayo. Umalis kana nga rito. Tsk."

Umiling iling siya at ngumuso na parang bata. "Ah-huh I don't want. Dito lang ako kasi nandito ka. Whenever you need me, I, Umer Auldus Sin De Chavez will be there for you," sabi niya na may pataas taas pa ng isang kamay na nangangako.

Napangiwi ako.  "Hindi kita kailangan. Kaya, makakaalis kana. Shoo!," pagtataboy ko sa kaniya.

Sumimangot siya sa sinabi ko pero hindi parin umalis sa tabi ko. Instead, itinuon niya rin ang atensyon niya sa dagat. Inalis ko anh tingin ko sa kaniya at ibinalik iyun sa madilim na dagat.

" You don't really love him," he said after a long silence. Napatingin ako sa kaniya habang siya ay nasa dagat ang tingin.   "I mean, hindi ka naman tatakas sa engagement party mo earlier kung mahal mo naman talaga yung pakakasalan mo hindi ba?" This time, tumingin na siya sa akin.

"Nowadays, no one really cares if they really love each other for them to get married. For some, marriage is just a game. It is a sacrament thing and should be embrace wholeheartedly but for some, it is a joke."