Mesela | Texting

🎶BABA🎶

Teoman Savaş

Prensesim/ Prensim

Prensesim/ Ben birlikte yaşayacağımız evimiz için çok heyecanlı ve mutluyum :)

Prensim çevrimiçi

Prensim yazıyor...

Prensim/ Ben de çok mutluyum prensesim :)

Prensim/ Okuldaki son işlerimi hallettikten sonra nerde buluşalım?

Prensim/ Senin kararın da önemli

Prensim/ Nasıl istersen

Prensesim/ Bir sıkıntı yok değil mi

Prensim/ Bir şeyim yok. Nerden çıkardın prensesim

Prensesim/ Bilmiyorum

Prensim/ 😂😂😂

Prensesim/ Gülme 🤒

Prensesim/ Hem

Prensesim/ Teoman bak her şeyin hazır olmasına gerek yok

Prensesim/ Sonra da hallederiz

Prensesim/ Hem ben çok eşya sevmem evde

Prensim/ Gülce

Prensim/ Seni seviyorum

Prensim/ Aynı cafede buluşuyoruz o zaman

Prensesim/ Teoman ya🤒

Prensesim/ Tamam. Ben de seni seviyorum

Prensim/ 😂😂😂

Prensim/ Utangaç prenses😎

Prensesim/ TEOMAN YAA

Prensesim/ Islak kek yok sana

Prensesim/ OFF

Prensim/ Hsyir

Prensim/ Bu haksuzok

Prensesim/ Sen gülüyor musun hala🤨

Prensim yazıyor...

Prensim çevrimiçi

Prensim yazıyor...

Prensesim/ Gözünde siyah bir cisim görmek istemiyorum

Prensesim/ Islak kek yok sana

Prensesim/ Moralim bozuldu şu an

Prensim/ Gülce

Prensesim/ Off ya tamam

Prensesim/ Bir dilim sadece

Prensim/ 😂😂😂😂😂

Prensim/ Dikkat et kendine. Allah'a emanet ol müstakbel eşim 🖤

Prensesim yazıyor...

Prensesim çevrimiçi

Prensesim yazıyor...

Prensesim/ Sen de 🖤🖤

Prensesim çevrimdışı

Gülerek telefonumun ekran kilidini kapattım. Utangaç hâliyle çok tatlı oluyor. Gülce'm...

"Oğlum..."

Duyduğum sesle adımlarım yavaşladı. Kulağıma gelen adım sesleri ile elimdeki kitapları sıkı sıkıya tuttuğumu fark ettim. Tam karşıma geçtiğinde kızarmış gözleri ile karşılaştım. Ben babamı ilk defa böyle görüyordum.

"Vaktin var mı?" dedi gözlerini gözlerimden ayırmazken. Sustum. Ona bakmayı sürdürdüğümde derin nefes çekti içine. Elini omzuma getirip sıktığında ne tepki vereceğimi bilemedim. Tane tane konuşmaya başladı.

"Bir süredir içine kapandın. Neler yapıyorsun, bilmiyorum. Düğün hazırlıkları ile uğraşıyordur, dedim kendi kendime. Sahi düğün ne zaman?"

İfadesiz yüzü ile bana bakmayı sürdürdü. Boğazıma oturan yumruyla dudağımı araladım.

"Bir hafta sonra..."

Yüzünde beliren gülümseme ile yorgun bakışlarını omzuma getirdiği eline sabitledi. Devam ettim.

"Sade bir nikah olacak. Böyle istedik-"

"Nerde kalacaksınız?"

Tedirgin bakışlarını gözlerime odakladı. Yutkunma gereği duydum. Bugün içinde ev işini halledecektim. İlk yılımızda kendimizi toparlarız diye düşündük. Gülce bana sürekli hatırlatıyor, kafama takmamam için uyarıp duruyordu.

"Benim gitmem gerek." dedim düz sesle. Yerimden hareketlendiğim vakit omzumu biraz daha sıkmasıyla duraksadım. Çatılı kaşlarıyla bana bakıyordu.

"Bir şey demeden çekip gidecek misin?"

Sözleri üzerine sinirlerime hâkim olamazken atıldım.

"Sen istedin bunu baba! Umrunda mıyım sanki senin! Hiçbir şey olmamış gibi davranmamı mı bekliyorsun!"

Yanından geçip koltuğun üzerindeki ceketimi aldıktan sonra kapıya doğru ilerledim. Sertçe kapıyı açtığımda babamın çatallaşmış sesi geldi kulağıma.

"Dedenin sana bıraktığı bir ev var. Şimdi söyleyebildim sana. Son nefesini vermeden önce vasiyet etti. Benim için değil, deden için kabul et. Dedeni ne kadar çok sevdiğini biliyorum. Yanında olacağız... Annen ve ben mutlu gününde yanında olacağız, oğlum."

Dolan gözlerimle kapıyı ardımdan kapatıp çıktım evden. Sesindeki pişmanlık sinirlerimi bozuyordu. Eskisi gibi sana sarılabilecek miyim baba...