MAVİLER EZELDEN YANGIN

MEY | 11. BÖLÜM

| bölümde geçen Zafir, Gül ve diğer karakterler Fedai: Ateşin Kızı kitabımın karakterleridir. oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmeyin aşklarım, iyi okumalar |

11. Bölüm "Geride Bıraktıkları"

Bölüm Şarkısı/ Döneceksin Diye Söz Ver, Yüksek Sadakat

İhanet, ihanet kolay bir şey değildi. Öyle san sevgilim, sana ihanet ettiğimi san. Bu seni benden uzak tutacaksa eğer; sen hep öyle san.

"Gazel Saraç"

Uğraşıyordu.

Gitmemem için her yolu deniyordu.

Vakti zamanında gitmeme izin vermişti, ama şu an burada kalayım diye kendinden teklifler sunuyordu.

"Ne teklifi?" diye sorduğumda çenesini yukarı kaldırdı.

"Ticaret." dedi tok sesiyle, gözlerim kısılırken, "Silah satmadığımı biliyorsun, kimseden almıyorum da." dediğimde başını salladı. Kılıç silahtan başka hiçbir iş ile ilgilenmezdi, bunu bildiğim için uzatmadan konuya girdim. Hiçbir güç bundan sonra benim buradan gitmemi engelleyemezdi, onların iyiliği için en iyisi buydu; benim buradan gitmemdi.

"Ben ilk olurum." İlk kelimesine vurgu yapmıştı bilerek. "Ayrıca, seninle, yani eğer kabul edersen silah ticareti yapmayacağız," dediğinde kaşlarım çatıldı.

"Nasıl yani?" diye sordum.

"Para basmaları için İspanya'da kâğıt sattığını biliyorum, Gazel." Bu çok gizli bir şeydi. Kimse bilmiyorken, Kılıç nereden biliyordu?

"O kâğıtlardan senden başka kimse de yok, o yüzden bir tek bana sen yardım edebilirsin." dediğinde hâlâ tam olarak ne yapmam gerektiğini bilmediğim için gözlerim kısılı bir şekilde üzerinde gezindi.

"Sana yardım edeceğimi düşündüren ne?" diye sorduğumda, "Yüklü miktarda para," diye yanıtladı. Yüz ifadem sertleşti. Para düşkünü olduğumu falan mı sanıyordu?

"Ne demek bu?"

"Kazandığımın yarısını sana vereceğim, bence bu teklifi reddetmemen gerekiyor." dediğinde kaşlarım daha da çatıldı. Kimse kazandığının yarısını bir enayi gibi başkasına vermezdi. Derdi başkaydı... Ya burada kalmam ya da herhangi başka bir şey...

Alaycıl bir bakışla baştan aşağıya kadar süzdüm. Kollarını arkada birleştirmiş bir şekilde cevabımı merakla bekliyordu, bunu ne kadar belli etmemeye çalışsa da; öyleydi. "Derdin ne? Açık açık söylesene, gitmemi mi istemiyorsun? Burada, yanında kalmamı mı istiyorsun? Sen bana önce bunu bir söyle yoksa sen böyle saçma bir teklifle kapıma dayanmazdın."

"Ne?" dedi kaşları çatılmış bir hâl alırken. "Hayır! Alakası yok. İş diyorum, sağlam paralar kazanacağız!" dedi ve eli ensesine gitti. Bunu genelde yalan söylemeyi beceremediğinde yapardı, yine yalan söyleyemiyordu. Dudağım kenara kıvrıldı.

Onu tanımadığımı mı sanıyordu?

"Gideceğim, Kılıç. Gitmem lâzım," dediğimde bakışları sertleşti, mavileri koyulaştı.