MAVİLER EZELDEN YANGIN

MEY | 9. BÖLÜM

Bölüm Şarkısı- Hiç Kimsenin Günahı Yok

bunun sonu iyi görünmüyor

9. Bölüm: "Geçmişin Kabuk Bağlamayan Yarası"

Beynim ve kalbim bir savaş içerisine girmişti. Verdiğim kararlar, attığım adımların sonucunda, bu savaşın galibi kalbim değil; beynim olmuştu.

"Gazel Saraç"

Kızgın demir göğsüme basılmıştı.

Yangının ilk kıvılcımları üzerime sıçradı.

Ben yandım, etrafımdakileri de yaktım.

Karşımdaki adamın iğrençliği kalp atışımı yavaşlatırken, "Arkanda sağlam birileri var, bunu anlamak zor değil." diye fısıldadı.

Çenemi kaldırarak, "Arkamda birileri mi var? Kastın nedir?" diye sordum gözlerim kısılırken.

"Bilemiyorum, ama bunu anlamak zor değil. Sen soyadını değiştin, bütün mirastan el çektin. Cebinde beş kuruş para bile yokken bu kadar eğitim aldın, her yerde restoran açtın. Sürekli ülke değiştin. Bunu birdenbire yapman imkansızdı, Gazel. Arkanda ciddi anlamda sağlam birileri var." dedi şüphe duyan bir ifadeyle.

Haklı mıydı?

"Hiçbir şey bitmiş değil kızım." dediğinde sarıldı bana. Gözyaşlarım dinmeksizin akarken aldığım derin bir şefkatle yüzüme tebessüm ekledim babamdan bile bana daha çok sahip çıkan adama.

"Altan Baba, ben senin duyduğunu bilmiyordum." dedim hâlâ yaşlar gözümden süzülürken. Selim Karaman'ı vurmaya gittiğim gün telefonla konuşuyordu. O kadar gözüm dönmüştü ki onu bile göremedim. O telefonun diğer ucundaki, Altan Karaman'dı. Selim Karaman'ın babası.

"Senin hiçbir suçun yok, benim güzel kızım. Baban olacak o şerefsizin oyunuydu hepsi. Selim..." İç çekerek konuştuğunda utancımdan yüzüne bakamadım. Oğlunu öldürmüştüm ve karşısında hiçbir şey olmamış gibi duruyordum. Ben daha kaç canı yakacaktım? Daha kaç can benim yüzümden harap olacaktı?

"Evet ben canımdan çok sevdiğim oğlumu kaybettim. Kusura bakma ama kızımı da kaybedemem. Baban olacak o haysiyetsizin yaptıklarınının cezasını ne sen, ne de Ezgil çekmeyeceksiniz. İkinizi de yanıma alacağım. Artık orada onların yanında kalmanıza izin vermem. Size gün yüzü göstermez o şerefsizler. Ben dostumu doğru seçmemişim kızım. Dost dediğim adam, arkamdan kuyumu kazıyormuş meğerse. Oğlumu aldı benden, biriciğimi, karımı aldı..." dediğinde gözlerinden akan yaşa şahit oldum o an. "Sadece... Kılıç bunları öğrenmeyecek, kızım. Öğrenmemeli... Onu kimse durduramaz, karşısındakini ezer geçer. Kılıç kimseyi dinlemez. Kimsenin gözünün yaşına bakmaz. Bir evladımı kaybettim, geriye kalan üç evladımı da o şerefsize kurban vermeyeceğim." dediğinde kaşlarım havalandı.

"Baba, bu yaptığın çok yanlış. Ben Selim abiyi öldürdüm," Sesim titriyordu. "Ben onu öldürdüm... Değil yardım etmek, evine bile almamalıydın beni." dedim ellerimi havaya kaldırarak.

Birkaç saniye sonra havadaki ellerimi tutarak umut vadeden gözlerle sıktı. "Kendini suçlamayı kes artık, Gazel! O uyuşturucuları sen koymadın yemeklerine, oğlumu sen zehirlemedin! Sen öldürmedin!" dediğinde başımı iki yana salladım.