ဆေးရုံကုတင်ထက်မှာ ဖျော့တော့စွာမှေးစက်နေတဲ့ ကိုကို့ကိုကြည့်ရင်း သူ့အမြင်အာရုံတွေက ငွေ့ရည်ဖွဲ့လာတဲ့ မျက်ရည်တွေကြောင့်ဝေ၀ါးလာပြန်တယ်
"ကျစ်...ဒီမျက်ရည်တွေကကုန်ကိုမကုန်နိုင်ဘူး"
ချစ်မိဖို့ရာမရဲတဲ့သူအဖို့စွန့်စားကာချစ်ခဲ့ပြီးမှ ကံကြမ္မာရဲ့ကြိုးဆွဲမှုအရ တခဏမဟုတ်တဲ့ တစ်ဘ၀စာ ဝေးကြရဦးမယ် ။ ကျန်ရှိနေတဲ့အချိန်အတွင်းမှာ ကိုကို့မေတ္တာတွေလောက်မခမ်းနားပေမယ့် အစွမ်းကုန်ချစ်ပေးမယ် ။ အရင်ကတည်းကမသိခဲ့ကောင်းလားလို့လည်း ဘယ်သူ့မှအပြစ်မတင်ချင်တော့ဘူး ။ ဒီဘ၀မှာရေစက်ရှိလို့ ဆုံတွေ့ရတယ် ၊ ပေါင်းသင်းရတယ် ၊ ရေစက်ကုန်ရင်တော့ ခွဲခွာရမှာသဘာ၀ဘဲမလား ။ အရာအားလုံးကံကြမ္မာလို့အမည်ခံတဲ့ ဇာတ်ဆရာအလိုကျဘဲလေ သူ့ဘ၀ဇာတ်ခုံမှာ ကိုကို့ကိုမုန်းခဲ့ပြီးပြီ ၊ ဟော....အခုတော့နောက်ဆုံးထွက်သက်ထိအချစ်တွေကိုပုံပေးလိုက်တော့မယ် ။ ဘ၀မှာလုပ်ခဲ့ဖူးတဲ့ထဲက အကောင်းဆုံးလုပ်ရပ်ကိုပြပါဆို တုန့်ဆိုင်းမှုမရှိဘဲ ပတ်ဂျီမင် ကိုချစ်တာ လို့ဖြေမိမှာ ဧကန် ။
အတွေးနယ်ကျွံနေတုန်း ကုတင်ထက်ကပုံရိပ်လေးကလှုပ်ရွရွ ၊ တွန့်ချိုးနေတဲ့မျက်ခုံးတွေကအရ အိပ်မက်ဆိုးများမက်နေသလား ကျွန်တော့်ကိုကိုရယ် ။ ဒီလူသားကိုဒီလောက်နှိပ်စက်ပြီးတော်ရောပေါ့ ဘာလို့များ အေးချမ်းစွာအိပ်စက်နေတဲ့လူသားကို အိပ်မက်ဆိုးတွေနဲ့နှိပ်စက်ရပြန်တာလဲ ။
"ဂျောင်...ဂျောင်ဂု!!!"
____________________
"မာမီ"
"ဒီနေရာကသားငယ်နဲ့မသက်ဆိုင်သေးဘူးလေ ။ ပြန်သွားတော့"
"ကျွန်တော်အသက်ရှင်ရတာပင်ပန်းလာပြီ မာမီရယ်"
"ဒါပေမယ့်သားငယ်ရယ် သားငယ်ကိုစောင့်နေမယ့်သူအတွက်ရော မတွေးတော့ဘူးလား"
"သူလည်းကြာရင်မေ့သွားမှာပါ"
"သားငယ်ကရောမေ့နိုင်လို့လား"
"ကျွန်...ကျွန်တော်"
"ကိုကိုသတိရလာပါတော့"
ကြားလိုက်ရတဲ့အသံသဲ့သဲ့က သူ့ရဲ့နှောင်ကြိုးလေး ဂျွန် ။
YOU ARE READING
LOVER = LO$ER //Complete//
Fanfiction"ဂိမ်းတစ်ခုလောက်ဆော့ကြမလား Jeon" "စိန်လိုက်လေ...." "ဂိမ္းတစ္ခုေလာက္ေဆာ့ၾကမလား Jeon" "စိန္လိုက္ေလ...." Start Date: 05.09.2021 End Date: 27.12.2021
