Τα δικά μου ποιήματα

Ω, φτερωτό κορίτσι

Ω, φτερωτό κορίτσι
που είσαι, που πας
αμίλητο παιδί.
Ω, φτερωτό κορίτσι.

Ω, φτερωτό κορίτσι
όπου πας γκρίζο σύννεφο σε ακολουθεί
σύννεφο δακρύων των ανθρώπων.
Ω, φτερωτό κορίτσι.

Όπου πας σαν αλυσίδα σέρνεις
τη θάλασσα ων σύννεφων
και από όπου έχεις περάσει
τρέχουν παιδιά στα χωμάτινα νερά.

Ω, φτερωτό, αμίλητο κορίτσι.
Ω, δεμένο με σύννεφα παιδί.
Που πας, που είσαι;
Ω, θλυμένο κορίτσι των αγγέλων.