Τα δικά μου ποιήματα

Άλλο πράγμα...

Τα σκιερά μάτια κάθε τέρατος
τα φωτεινά μαλλιά κάθε μούσας
καθρεπτίζουντον σκοτεινό βυθό
της θαλασσοδερμένης θαλάσσης.
Και οι μαύρες σκιές του ήλιου
στο βάθος  του αέναου ωκεανού
είναι η ασταμάτητη τρέλα
του κάθε καλοσυνάτου ανθρώπου,
είναι η απαρέτητη αλαζονεία
του κάθε διάσημου Θεού,
είναι η σκοτεινή δύναμη
του κάθε μεγάλου ήρωα.
Και στα ολοπράσινα δάση
τα δέντρα αναρωτιούνται,
όπως οι άνθρωποι τον ήλιο,
αν τα σκοτάδια τι γη βοηθήσουν.
Όλοι οι άνθρωποι απαντούν
με γρήγορη, αλάνθαστη σκέψη,
το λάθος η σωστό όχι.
Μα κάποιο παρατημένο λουλούδι
διαφορετική απάντηση δίνει.
Λέει με τα χρωματιστά φύλλα του,
άλλο πράγμα η σκοτεινιά
άλλο πράγμα η βλακεία.