Τα δικά μου ποιήματα

Άσκοπο ταξίδι

Σαν θαφτεί το σώμα σου
ελάφι θα γίνει η ψυχή σου
και θα τρέχει στα λιβάδια
που δεν έχει βράδια.

Στη γη περνά μέσα
να στιμωχτεί εκεί πέρα
και άλλη φορά θα την δω
σαν φίδι ζωηρό.

Ο ψαράς θα την πιάσει
εκεί που μόνο ήλιος χαράζει.
Και σαν την δει η κυρά του
θα τραβάει τα μαλλιά του.

Ο φτερωτός αετός
θα την πετάξει μπρος,
σε δυο πύλες φανταστικές
με πολλές ροδακινιές.

Μόλις πίσω γυρίσει
τίποτα δεν θα έχεις,
ούτε αναμνήσεις, ούτε βλέψεις
μόνο μετακινήσεις.