"ကိုယ်တို့လက်ထပ်ပြီးရင်အချစ်နေချင်တဲ့
ပင်လယ်နားမှာအိမ်လေးတစ်လုံးဝယ်မယ်"
"ဟုတ်မှလည်းလုပ်ပါ ကိုရဲသားကြီးရယ်
ခွင့်တောင်မဖြစ်မနေကိစ္စမှ ယူပြီး မြို့နဲ့ဝေးနဲ့နေရာမှာ အိမ်ဆောက်ဖို့များတွေးနေသေးတယ်"
"အချစ်က ကိုယ့်ကိုမယုံကြည်တာလား"
"ယုံပါတယ်..ယုံပါတယ်...ကျွန်တော်ရှောင်းကျန့်က
ဒီက အထူးရဲတပ်ဖွဲ့ခေါင်းဆောင်ဝမ်ရိပေါ်ကို
မယုံပဲမနေဝံ့ပါဘူး"
ကားတစ်စီးထဲတွင် လက်ထပ်ခါနီးမဂ်လာစုံတွဲဟာ
ချစ်ကြည်နူးစနောက်သံများဖြင့်ပြည့်နက်နေခဲ့တယ်။
သို့ပေမယ့် ထိုရယ်မောသံများဟာ ကြာကြာမခံခဲ့ပါ။
ကုန်တင်ကားတစ်စီး၏ မဆင်မခြင်ယာဥ်မောင်းနှင်မှုကြောင့် ပျော်ရွှင်နေသော မဂ်လာမောင်နှံရဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကိုသွေးရောင်များလွှမ်းသွားစေခဲ့တယ်။
"အချစ်...အချစ်!!...သတိထားပါဦး!"
ခဏကပျော်ရွှင်နေသော သတို့သားလောင်းလေး၏
မျက်ဝန်းထဲတွင် မျက်ရည်များပြည့်နှက်နေပြီး
ခန္ဓာကိုယ်၌လည်း ပွန်းပဲ့ဒဏ်ရာမျာနှင့် နှဖူးမှစီးကျနေသော သွေးများကိုလည်း အာရုံမစိုက်နိုင်ပဲ
ဘေးတွင် သတိပြန်မလည်လာသောချစ်ရသူလေးကိုသာ
အော်ဟစ်ခေါ်နေတယ်။
"အချစ်!"
ကျယ်လောင်သောအော်သံနှင့်အတူအသက်၅၀ကျော်အမျိုးသားဟာ လန့်နိုးလာခဲ့တယ်။
ပတ်ဝန်းကျင်ကိုဝေ့ဝိုက်ကြည့်တော့ ခဏကမှောက်နေသောကားထဲတွင်မဟုတ်ပဲ ရင်းနှီးသောအဖြူရောင်မျက်နှာကြပ်ဟာစီးကြိုလျက်........။
ဒီအိမ်မက်တစ်ခုထဲကိုပဲ ထိုအမျိုးသားမက်လာတာ
နှစ် ၂၀ကျော်ခဲ့ပြီဖြစ်တယ်။အသိတစ်ချို့ကတော့
ဆရာဝန်ပြကြည့်ဖို့ပြောခဲ့ပေမယ့် သူကိုယ်၌က
ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်မကင်းသလိုခံစားရသောကြောင့်
ဆရာဝန်မပြခဲ့။
ဝေဝါးနေသောမျက်လုံးများကိုကြည်လင်စေရန်
အိပ်ယာဘေးကစားပွဲပေါ်တွင်တင်ထားသော
မျက်မှန်ကိုယူပြီးတပ်ကာ ရေချိုးခန်းဆီသို့
တုန်ရင်နှေးကွေးသော ခြေလှမ်းများဖြင့်ဦးတည်၏။
