Lavinya {Tamamlandı}

Lavinya|12

Leyadan
Okul sonrası hemen eve gitmiştim. Yorulmuştum, son zamanlarda birçok şey yormuştu. Kendi anahtarımla kapıyı açıp "Anne" diye bağırdım. Annem ses vermeyince henüz işten dönmediğini düşündüm. Yukarı çıkıp elimi yıkadım. Yan odadan sesler gelince durdum. Annemin sesiydi ve sanırım telefonla konuşuyordu. Kapıya yaklaşıp dinledim.
Bahar: Ne demek Leyayı yanımda istemiyorum!? KIZIN O SENİN KIZIN!
Burak: İstemiyorum işte neyi anlamıyorsun! Ben bakamam ona.
Bahar: Sen iğrenç bir insansın! İğrenç!

Duyduklarıma inanamıyordum, demek babam beni işlerinin yoğunluğu yüzünden değil beni istemediğinden almaya gelmiyormuş. Yanağımı ıslatan göz yaşlarıma engel olamıyordum. Küçüklüğümün kahramanı, kalbimdeki en güzel duyguların sahibi babam o duyguları öldürmüştü. Artık kahramanı değil katiliydi..
Seslerin kesilmesiyle annemin telefonu kapattığını anladım. Annem odadan çıkınca ağlamaktan kızaran gözlerim ile karşı karşıya geldi.
Bahar: Kızım?
" Anne babam beni istemiyor mu? " Diyebildim zarzor ve kısık çıkan sesimle.
Annem susmakla yetindi. Koşarak evden çıktım annem arkamdan bağırıyordu ama o an onu duyabilecek halde değildim.
Sahilin kenarına kadar koşunca bacaklarımın daha fazla dayanamayacağını anladım. Sahilin önündeki banklardan birine oturdum. Akşam olmuştu hava soğuktu. Ağlamaktan önümü doğru düzgün göremiyordum bile. Düşündüm ben babama ne yapmış olabilirdim ki? Beni istemeyecek artık sevmeyecek kadar?
Bir yazı okumuştum. "Biraz babandan bahset" diyordu. Kişi cevap verdi "Boşver bahsedilmeye değer biri değil." Gerçektende bahsedilmeye değer değilmiydi?
Mutsuzdum, benim mutsuzluğum babamdı..

Yanıma birinin oturduğunu hissettiğimde başımı çevirdim.
Leya: Yağız?
Yağız: Bu saatte ne işin var burda?
" Hava almaya çıktım sadece " dedim elimle gözlerimi silerek.
Yağız: Ağlıyormusun sen?
Leya: Yoo, gözüme bişey kaçtı sadece.
Yağız: Gözüne kaçan şey seni üzmüş anlaşılan.
Leya: Evet üzdü, bazı insanlar hakkında yanılmışım.
Yağız: bir kitapta okumuştum insanlara gerektiği gibi değer vermek gerek, fazlası ruha , kalbe , gözlere zarar veriyor yazıyordu.
Leya: sen kitap okurmuydun?
"Bir arkadaş sevdiridi." dedi bana gülümseyerek.
Acı bir gülümsemeyle "Doğru okumuşsun" dedim. Gerçekten fazla değer gözlere zarar veriyordu.
Yağız: bence değmez.
Leya: ne değmez?
Yağız: Gözüne kaçan kişi. Gözlerine bu kadar zarar vermene değmez.
Leya: haklısındır belkide.
Yağız: bencede haklıyım. Gözüne kaçan herkimse aklına bu kadar takma. Belkide senin değerini haketmiyordur?
Gözümden akan son damlayı da silip Yağız'a döndüm.
Leya: Ben sadece verdiğim değere değsin istemiştim. Birazcık mutluluk istemek çokmu ayıp?
Yağız: Anlamayana anlatmak çok zordur biliyormusun Leya.
Leya: nasıl yani?
Yağız: sen ona anlatmaya çalışırsın, ona olan sevgini ona verdiğin değeri, Ama o anlayamazsa işte bu sana zordur. Yüreğine yük olur. Ama sen ne yükün ağır diye yolundan, nede yolun uzun diye yükünden vazgeçme. Her zorluğun altında mutlaka bir kolaylık vardır.

Sadece Yağızı dinliyordum, söylediği her bir söz kalbime dokunuyordu sanki. İyi hissettiriyordu.
" hadi kalkalım artık çok üşüdün hasta olucaksın. Bize sağlam rakipler gerek " dedi göz kırparak. Yağız'a tebessüm edip kalktım.
" Evine kadar seninle geleyim, saat geç oldu"
Başımı olur anlamında salladım. Birileriyle konuşmak iyi gelmişti.
Yol boyunca sustuk. Sessizdi heryer ve karanlık. Sokak lambaları etrafı aydınlatıyordu birde parlayan ay ve yıldızlar.
Yolun sonuna geldiğimiz de Yağız'a döndüm.
"Teşekkür ederim"
" Ne için?"
" benimle konuşup rahatlattığın için"
" Konuşmak istediğinde veya istemediğinde herzaman burda olacağım."
Ona gülümseyip içeri girdim. Bi ara arkamı döndüğümde hayla orda olduğunu gördüm sanırım içeri girmemi bekliyordu.
Kapıyı ilk çalmamla annem hemen kapıda belirdi.
Bahar: kızım nerdeydin. Öldüm meraktan telefonunuda açmıyorsun.
Cebimdeki sessizde olan telefonu elime aldım yirmi üç cevapsız arama vardı.
" Özür dilerim anne sadece biraz yanlız kalmak istemiştim."
"İyimisin peki?"
" İyyim anne merak etme, boşuna endişelenme artık benim için lütfen " Annem beni içine çekermişçesine sarılınca bende ona sarıldım. Eksiktim bir yanım eksikti, eksikliğimde mutsuzluğumda babamdı.

Odama çıkıp yatağıma uzandım. Düşünüyordum Yağız derdimi bilmeden derman olmuştu. İyi gelmişti bana. Gerçekten iyi gelmişti..

Ertesi sabah Tuanadan
Bugün hem bizim hemde ülkü için unutulmaz bir gün olucaktı. Ülkünün oyunlarını büyük bir zevkle ortaya çıkarcaktım.
Dolabımda baloda giyebilmek için kıyafet ararken Annem elinde siyah bir elbise ile odama girdi, elbiseyi elime tutuşturup gitti. Ben elbise giymeyi sevmezdim ama annemin ısrarı üzerine onu kırmamak için bir günlüğüne giymeye karar verdim. Neyseki rengi siyahtı. Buna şükür diye geçirdim içimden Allah korusun pembe de olabilirdi sonuçta.
Çağandan
Uçları hafiften kıvırcıklaşmaya başlayan saçlarımı elimle düzeltip siyah takım elbisemi üzerime geçirdim.
Leyadan
Bugün balo günüydü. Hem heyecanlıydım hemde biraz gergin. Tuananın söylediğine göre bugün ülkü için planını uygulayacakmış. Baloda bir terslik gitmemesini umuyordum sonuçta Ülküden herşey beklenirdi.
Dolabımda dün akşamdan hazırladığım açık mor elbisemi üzerime geçirdim. saçımın önünden iki tutam alıp tokayla arkadan tutturdum. Şişmiş ve kızaran gözlerimden ağladığım belli olmasın diye hafif birde makyaj yaptım. Fena görünmüyordu sanırım hazırdım.
Aşağı annemin yanına inip kendi etrafımda döndüm.
Bahar: Ooo prenses hanım, ne kadar da güzel olmuşsunuz böyle.
Anneme gülümseyip yanağına bir öpücük kondurdum.
Leya: Eh Annemin güzelliğindendir. Kraliçe olur kendisi.
Bu sefer annem bana gülüp yanağımdan öptü.
Birazdaha durursam geç kalıcaktım kahvaltı yapmadan hızlıca evden çıktım.

Yağızdan
Saçlarımı elimle karıştırıp kıravatımı düzelttim. Takım elbisemi tamamlayan ceketimi de üstüme geçirip evden çıktım.
Okula girmemle Leyayı görmem bir olmuştu. Dizinin üstündeki elbisesi hafif dalgalı saçları ile harika görünüyordu. Gözlerimi bir süre onun yeşil gözlerinden ayırmadım.
Leyadan
Yağızın okula girmesi ile gözlerim gözleri ile buluştu. Siyah takım elbisesi ve kıvırcık saçlarıyla fazlasıyla yakışıklı görünüyordu.

~~
Selamlar nasılsınız?
Bu aralar fazlaca bölüm yazıyorum artık derslerime odaklanmam lazım.
Bir sonraki bölümde Ülkünün yaptıkları açığa çıkacak. Sizleri seviyorum hoşçakalın.