Heartless: Drianna

Kabanata 2

Nang tumigil ang time machine ay agad nahagilap ng mata ko ang pananamit nila. Ibang iba sa pananamit ng mga kabataan sa kasalukuyan.

"Zarani—" tatawagin ko pa sana si Zaraniah pero agad din iyong naputol dahil pag lingon ko ay wala ang aking mga kaibigan. Hindi ito totoo, hindi pwedeng mawala sila. Kinusot, kinurit at sinampal ko ang aking sarili para siguraduhin na hindi ito totoo pero kahit anong gawin ko ay walang mababago na mag isa na lang akong nandito sa lumang panahon.
But if I was alone, where would they be, where would they end up after we rode the time? Full of fear, nervousness and apprehension I feel at this time.

Minabuti ko munang maglakad lakad, baka sakaling makilala ko ang lugar kung saan ako naririto. Sa pag atras ko ay may nabangga ako isang batang lalaki, agad ko siyang dinaluhan para makatayo.

"Paumanhin binibini, naway ayos ka lang." saad ng batang ginoo. Ibang iba ang pananalita niya sa kasalukuyan, oo nga pala at hindi ito iyong kasalukuyan, nasa lumang panahon ako.
I can ask him where I am and what year it is. Then I will know and organize my actions. But how can he understand me well sometimes i speak english.

"Sorry for what happen." sambit ko, nakita kong kumunot ang noo niya kaya agad kong naintindihan kung bakit siya nakakunot. Paano ko ba sasabihin iyon ng purong tagalog.

"Ah.. Ang ibig kong sabihin ay p-patawad, hindi kita n-nakita." tumango ang batang lalaki, aalis na sana siya ng tawagin ko siya.

"Ginoo!" napalingon siya sa akin at lumapit, eto na yung chance to ask him what year it is.

"A-anong taon n-ngayon at anong p-pangalan ng lugar na ito?" halos magkanda utal utal na ako magsalita ng tagalog.

"Narito ka po sa Kawit, Cavite at sa taong 1897." nakangiting saad ng bata, may mga bata rin palang hilig ay history. Kasi sa kasalukuyan wala ng time ang ibang tao para sa history na yan pero may iilan din namang hilig ay history.

Sandali kong naalala ang nangyari noon dito sa Cavite.

Emilio Aguinaldo was born on March 22, 1896 on Cavite El Viejo, or kilala na now as "Kawit, Cavite" Caviteño 'yan si Pres. Aguinaldo then he elected as president nung January 23, 1899 then natapos yung term niya nung March 23, 1901.

Hay may naidudulot din pala ang history.

Kung ganun nasa Cavite ako at taong 1897 Wait, saan ako tutuloy nito kung di ko naman alam ang pasikot sikot rito. Hindi pwedeng wala akong tuluyan na bahay.

"Binibini, bago ka lang ba rito sa aming lugar?" tanong ng batang ginoo.

"Oo eh hindi ko masyadong alam ang pasikot sikot ng lugar na ito." ngumiti siya sa akin at agad hinila ang kamay ko, wala akong nagawa kundi ang magpahila sa kaniya.

Habang hinihila nya ako ay inililibot ko ang aking paningin, marami akong nakikitang mga kalesa na siyang ginagamit sa pagbyahe, kung sa kasalukuyan ay mga kotse at motor, dito naman sa lumang panahon ay kalesa.

Noon pa man ay nakasakay na ako sa kalesa pero parang gusto kong subukan siya ngayon lalo pa at nasa lumang panahon ako mas mararamdaman ko ang pagsakay ng kalesa.
Paghinto niya ay napatingin ako kung saan kami huminto, nasa isang karinderya kami. Hindi ko alam kung sa kanila ba ito o hindi, napalingon ako sa isang lalaki na lumabas galing sa loob ng bahay nila.

Lumuhod ako sa harap ng batang ginoo para tanungin siya kung ano ang pangalan niya.
"Maaari ko bang malaman ang pangalan mo?" sambit ko sa bata.

"Ah nakalimutan kong mag pakilala sa iyo binibini, ako nga pala si Angelito." pagkasambit niya ay agad niyang tinapat ang sumbrero sa dibdib at yumuko. Humanga ako sa ipinakita niya, sa lagay niyabg ganun at sa bata niya ay marunong na siyang mag bigay respeto, ibang iba talaga ang ugali ng mga pilipino sa noon at ngayon, noon kahit ano ka pa man rerespetuhin ka pero sa panahon ngayon pili na lang yung rerespetuhin.