Kurt Prens / bxb (Mpreg) ✔️

40.

Silver

İşlerimi bitirip şehre adım adar atmaz havaalanından David beni karşılamak için gelmişti ve epey bir şekilde çok sinirli gözüküyordu. 

Ona bir özür borçluydum ve yaptığım aptalca şeyden biraz utanıyordum...

"Konuşmamız gerekiyor ve yapacağımız şey benim için oldukça önemli, 1 haftadır senin şu s*kik şehre gelmeni bekliyorum, tabii bu sefer de kaçmazsan bu konuşmayı sağlıklı bir şekilde gerçekleştirebiliriz malum sen kaçmaları çok seversin o yüzden sana pek güvenemiyorum." David kırıcı bir şekilde konuşmaya başladığı zaman üzgün bir şekilde ona bakmaya başlamıştım.

Evet sonuna kadar haklıydı ama o gün o öpücüğü beklemiyordum ve onun beni sevdiğini bile düşünmezken gelip beni böyle öpmesi beni afallatıp korkutmuştu.

-Tamam konuşalım.

Elimdeki valizimi almak için hamle yaptığında onu durdurup almasını engellemiştim. Yüzsüz gibi ona bir de valizimi taşıttıramazdım.

"Taşımana gerek yok, sana yeterince yük oldum ve başına bir ton bela açtım. Kendim halledebilirim David." Normal olarak konuştuğum zaman kaşları çatılmış ve kendini dikleştirmişti.

Onu çözemiyordum çünkü kapalı kutu gibiydi ve duygularını çok iyi dışa vururdu halbuki ben çok dışa dönüktüm ve enayi gibi bütün duygularıma dışa vururdum.

-Tamam kendin taşı, şimdi bunun için de kaçarsın falan çekilmezsin.

Beni bırakıp önden yürümeye başladığı zaman dediği şey beni duraklatmıştı, daha ne kadar bunu ısıtıp ısıtıp önüme koyacaktı? 

**********

David ile konuşmak için en sevdiği yere küçük şirin bir kafeye geldiğimiz zaman kalbim yerinden çıkacakmış gibi atmaya başlamıştı, onunla ilk defa resmi olarak baş başa bir yere geliyorduk ve heyecanlanmam son derecede normaldi ama ona karşı suçluluk duygum elbet yine vardı.

Yaptığım çok büyük bir hataydı ve bunu nasıl düzelteceğimi hiç bilmiyordum ki David'i en son gördüğümden bu yana değişmişti, evet onu en son 1 hafta önce görmeme rağmen şu an ki olduğu kişi ile arasında dağlar kadar fark vardı ve ben ne olduğunu tam olarak anlamamıştım.

Belki sadece bana tavırlı olduğu için davranıyordu ve açıkça konuşmak gerekirse de ona bunu sormaya hakkım yoktu ve dayak yeme ihtimalim de fazlası ile yüksekti.

5 dakikadır cam kenarındaki masada konuşmadan oturuyorduk ve bu durumda ne söylenir pek bilmiyordum, belki ilk adımı benden beklediği için susuyordu, belki de bana söyleyeceği şeyleri kafasında netleştirip öyle konuyu açmaya çalıyordu... 

Bunu asla bilemezdim ve biraz daha burada susarak oturursak ateşim çıkacaktı.

-David şey...

Çekinerek başladığım cümleye David'in bakışlarını görür görmez susmak zorunda kalmıştım ve şu an cidden benden nefret ettiğini anlamıştım. 

Bakışları küçümser ve iğrenir gibi bakıyordu ve ben bu bakışları nerede olsa tanırdım.

-Beni dinle sonra sen istediğin kadar konuşabilirsin, senden çok önemli bir şey isteyeceğim bu benim için çok önemli Silver.

David çatık kaşları ile konuşmasıyla titreyen ellerimi masanın altına gizlemiştim. Dakikalar geçtikçe geriliyordum ve ne yapmam gerektiğini bilemiyordum.

-Tabii özür dilerim David.

David kendini dikleştirip arkasına yaslandığı zaman korkak bakışlarımı gözlerinin içine sabitlemiştim ama aşırır derecede ifadesiz bakıyordu.

-Melanie ile evlilik yoluna girmeye hazırlanıyoruz ve senden nikah şahidimiz olmanı isteyecektim. Geçen haftaki aptalca ve önemsiz olayı da unutmanı istiyorum. Dudağında bir şey kalmıştı kardeşim.

Her cümlesini bastıra bastıra söylediğinde duyduklarım yüzünden kulaklarım uğuldamaya başlamıştı.

Neler dediğini o s*kik kulakları duyuyor muydu acaba?

**********

Silver

Bu arada Silver'i hamile yapacağım İWÖWŞSÖSÜEÖEĞEÖ