DESIRING THE NANNY

Kabanata 1

"May himala!" exaggerated na saad ni Mama nang makita niya akong lumabas sa kwarto ko. Nanonood sila ni Kelsey ng movie sa sala. They are both looking at me as if they saw something miraculous. "May sakit ka ba? Anong meron? Sa wakas lumabas ka na rin sa lungga mo."

"Ma, oa na."

"Ako pa ang oa. Tingnan mo nga ang kulay mo. Hindi ka maputi, anemic ka na. Lumalabas ka lang ng kwarto mo kapag kakain ka. Hindi ka na nga nasisikatan ng araw." Napa-ismid naman ako. Lahat na lang napapansin niya lagi. Pero sanay na ako sa bunganga niya. Sabi nga ni papa mas worst pa akong manalita kay mama, hindi naman iyon totoo, medyo lang.  Kanino pa ba ako magmamana?

"Wala naman akong gagawin sa labas. Dati ayaw mong umaalis ako ng bahay ngayon parang tinataboy mo na akong maglayas." Lumapit ako sa kanila habang inaayos ang suot ko.

"That was twelve years ago. Twenty-nine ka na ngayon pero saka ka naman natingga sa bahay. Teka saan ka ba? Bihis ka yata."

Kunot ang noo nito habang pinapasadahan ako ng tingin.

"Gail called me," I answered.

"Brokenhearted na naman kaibigan mo?"

Nagkibit-balikat lang ako bilang sagot ko. Mom already knew my bestfriend. Alam na alam na nito ang madalas na dahilan kung bakit biglang napapatawag si Gail at napapalabas ako ng kwarto ko.

"Buti pa kaibigan mo nagka-boyfriend na kahit laging nasasaktan. Ikaw kaya kailan?" Kumindat pa ito sa akin. I rolled my eyes. Heto na naman kami. Lagi na lang niya akong sinusulsulan na humanap ng boyfriend. Tsk. Hindi ko kailangan ng lalaki. Sakit lang sila sa ulo.

Mas mabuti pang maging single. Walang stress.

"H'wag kanang umasa, ma. Kahit ako ang lalaki hindi ako papatol kay ate. She's too bossy," singit naman ni Kelsey. Bahagya kong tinulak ang ulo niya dahilan upang masubsob siya. Eepal na nga lang wala pa sa hulog. Sinamaan naman ako ng tingin nito pero pinagtaasan ko lang ito ng kilay.

"Manahimik ka," saad ko bago humalik sa pisngi ni mama. "Bye, alis na ako."

I ride on my bicyle. Ilang kanto lang naman ang layo ng apartment ni Gail sa bahay namin. Isa pa mahirap lang ako, wala akong kotse o pang-taxi. Kahit na hindi uso dito sa lugar namin ang taxi.

It's almost five. May araw pa pero hindi na masakit sa balat. I can smell the cold breeze dahil ber months na. Hindi ko mapigilang mapangiti habang patuloy na nagpapadyak ng aking biseklita ko.

"Anong nangyari?" agad kong bungad ko kay Gail nang makapasok na ako sa apartment niya. Nasa sala siya at tila pinagbagsakan ng langit at lupa. Ang daming nagkalat na tissue sa sahig.

"He cheated on me," sagot nito. Maga na ang mata nito sa kakaiyak. Well this is not the first time na umiyak siya dahil sa lalaki. Pero tila hindi pa rin siya nauubusan ng luha.

"Sa mukha pa lang ng boyfriend mo. Hindi na ako nagtataka na manloloko siya," naka-ismid na saad ko bago naupo sa tabi niya."Ano ba kasi ang nagustuhan mo sa isang iyon? Feeling gwapo lang naman."

"Mabait naman siya, eh."

Talagang pinagtanggol pa niya ang mokong na iyon. Eh, mukha pa lang noon. Mukhang hindi na mapagkakatiwalaan.

"Lahat naman ng lalaki mabait at santo kapag nanliligaw pa lang pero kapag sinagot mo na. 'Yong halo nila nagiging sungay na. Saka kung mabait siya hindi ka sana umiiyak ngayon."

Mabait pero manloloko. Pinagloloko ba niya ako? Lagi na lang bugok ang lalaking napipili niya.

"Bakit lahat na lang ng minamahal ko niloloko ako?" Tuluyan na nga itong umiyak muli. Binigyan ko naman ito ng tissue habang marahang hinahagod ang likod nito upang pagaaanin ang loob niya.