the game

9

.

Arabayı gelişi güzel yolun ortasında bırakırken torpidoda ki silahı cebime koyarak aşağıya indim.

İri yarı adamlardan bir tanesi bana doğru gelirken onu umursamadan kapıdaki adamın direk şah damarına vurarak içeriye girmiş kapıyı arkamdan kapatarak kilidi kapıya vurmuştum.
Daha dün akşam girdiğim bu mekanın yolunu hatırladığım kadarı ile gitmiş önümde dünki aksine boş bir mekan çıkmıştı.

Geri dönerek bu sefer sol tarafta girmiş o an beynimden vurulmuşcasına dönmüştüm.

"Lily!'

Sesim mekanda yayılırken. Lily kalktığı gibi bana koşmayı amaçlamış ama arkasındaki adam onu tutarak geriye çekmişti.

Beni beklemiyor olacaktılar ki birkaç adam silah çıkarmaya koyulmuştu.
"Denemeyin bile!"
Siyah duvarların arasından çıkan takım elbiseli JK'un emri ile durmuş birkaç adım geri çekilmiştiler.
Bir çocuk olmasını önemsemeden belkide sahipleri gelmeseydi o silahı benim kızıma doğrultacaktılar. Bumuydu insanlık para için kendilerini köpek yapmış insanlar bu kadar aciz bir zavallı mıydı..

İki adamı ile beraber lily in yanında durmuş beni süzmeye devam etmişti.
" Hadi ama tek gelecek kadar gerizekalı olamazsın"
Gözlerini bedenimden çekerek ateş atan gözlerime bakmayı akıl etmişti anlaşılan.

Bir kaç adım atarken benim de yüzümde alaylı gülüş eksik kalmamıştı.

"Şansa bak sen. bende masum bir çocuğu kaçıracak kadar şeref yoksunu olduğunu bilmiyordum"
Yüzündeki gülümseme öfkeye dönerken oda diyer adamlardan farksız değildi. Bazıları cani olabilecek kadar köpeken bazıları bir çocuktan!, en başta hiçbir şeyden haberi olmayan masum bir meleğe  can ödeterek kendini adam yerine koyanlardı.

Esip gürler ama şereflerine sıra gelince adam olmayı akıl ederdiler.
"Eden ettiğini bulur monaban. Zamanında gözümün önünde annem baban tarafından öldürülür iken senin baban çok mu şerefliydi de bana laf söylüyorsun"

Sustum.

Konuşamadım. Ne kadar babam çok hata yapsana da o benim babamdı onu savunmam gerkirken susmuştum.

"Babam çok pişman tamam mı"
Ağzımda gevelediğim şeyi acaba duymuş muydu?.

"Babam ben ailem ne kadar hatta yaparsa yapsın bir intikam alıcaksan şerefin ile al çık karşıma silahını bana doğrut ama sakın beni lily ile tehtit etme. Ben babama benzemem JK, gözünün önünde sevdiklerini öldürmek benim için bir intikam yolu bile olmaz. Sana öyle şeyler yaparım ki ölmek için yalvarırsın"

Gözündeki ateş sesime yansır iken gayet sakin konuşuyordum.
Etrafta çıkmayan seslere karşı onun gözlerinden gözlerimi çekmiş bana dolu dolu bakan lilye bakarak ona doğru kollarımı açmıştım.

Anında bana koşarken kimse onu durdurmamıştı.
"Çıkın dışarı HEPİNİZ!"

Onun öfkeli sesi ile beraber lily daha çok bedenime sığınmış boynumdaki kollarını sıkılaştırmıştı.

Korumlar teker teker dışarı çıkarken gri saçlara sahip bir adam önümde durarak lilyin kolundan tutmuştu.
Bedenine sandığım elerimi çekerek onu tutan eli tutuğum gibi ters döndürmüş hiç acımadan kırılana kadar bükmüştüm.

Adamın acı dolu çığlığı ve elimi ondan çekmemin  merakını ile lily dönmek istemiş ama kafasını geri omuzuma sabitleyerek jk'a bakmıştım.

"Onun burda döktüğü her damla yaş senin  kanından kesilecek"