the game

13

esen rüzgara aksi sıcak olan hava herkesin bahçeye dökülmesine sebep olmuş,  büyük restorantın bahçesi bir yığın adam ile donalmıştı.

Kadın izin verdi , sertçe birşeyleri koparmak istercesine esen rüzgarın aynı hayatı gibi saçlarını savurmasına.

İleride güzelce kaydıraktan kayan kızına üzgünce bakıyordu.

Yıllarca aylarca Gülerce bir kere bile ağzından benim babam nerde? Benim babam yok mu? Babam gelicek mi? Sözleri düşmez iken baba kelimesine sevgisine o kadar muhtaç olmasına rağmen asla bahsetmemişti.

Ama lalisa hissediyordu.

İleride kızını güzelce salayan baba varken kızının onları kıskandığı imrendiğini yüzündeki eğleniyorum ben gülümsemesinden anlıyordu.
Ne ara masadan kalkıp kızına doğru giden jungkook'u görmemişti hiç fikri yoktu ama onu gören lily hızla kaydıraktan kayarak jungkook'un ona sormuş olduğu soruları cevaplıyordu.

lalisa dönen sohbeti zaten kaçırmışken usulca Ayağa kalmış yeşil cimenleri ezerek parkın yumuşak zeminine basmıştı.

"Bebeğim"

Lily annesinin sesini duyması ile önünde dizleri üstüne eğilmiş jungkook'u geride bırakarak bir adım annesine dönmüştü.
"Efendim"
Küçük kız sorarca annesine bakarken lalisa gözlerini kızından ayırıp jungkook'a sorarca bakmıştı.

"Ne oluyor"

"Biliyor musun anne.... Jungkook abi eğer ben istersem beni salaya bilirmiş"
Kızsın sevecen sesi ve mutluluk ile parıldayan gözleri lalisanın kalbine bir acı saplamıştı.

Jungkook'un amacı neydi

Nerden kızına böyle bir teklif ediyordu ki.

Binlerce soru oluşmuştu oan kafası içinde.
"Bence annene sorman gerek küçük hanım"
Jungkook'un yumuşak sesi lalisanın aklını daha çok karıştırılıyordu.

"Benim annem diyer anneler gibi değil ki"
Küçük kız büyüyen ve açılan ağzı ile jungkooka dönmüştü.
"Beni her zaman ciddiye alır fikirlerime her zaman önem verir. Olurda bana Zarar verecek şeyler varsa onları asla karşıma çıkarmaz. Bu yüzden hadi"

Küçük kız jungkook'un elini yakalıyıp salıncaklara doğru koşmaya başlamıştı.
Peşlerinden ilerleyen lalisa çoktan  salıncağa binmiş kızına gülümseyerek banklara oturmuştu.

"Demek annen ile bir arkadaş gibisin ha"
Jungkook hem küçük kızı salıyor hemde sorular soruyordu.
"Evet. O gerçekten çok güzel bir anne... Biliyor musun jungkook abi ben İngiltere'de iken arkadaşımın annesi ona çikolata yenmeyi yasaklamıştı. "

"Benim annem ise  sâati olmadan benimle birlikte oturup istediğim kadar çikolata yiyoruz."
Onları duymayan ama gözlerini biran olsun ayırmayan kadına çevirdi bakışlarını jungkook.

Düşmanı olabilirdi. Ama kesinlikle babasının kızı değildi. Herşeyden Uzak kendisini savunmayı bilen özgür bir kız yetiştirmekte oldukça kararlı bir anneydi. Belkide kendisinin yapmak istediği şeyleri kızının yapmasına izin veriyordur diye düşündü jungkook.

Lakin ne düşünürse düşünsün. Koruma emri olsa bile gözünün en derininde o korkuyu jungkook görüyordu.