MY BAD BOY [Complete]

S2-4(final)

ရက်ကိုလစားလကိုနှစ်စားနဲ့တစ်ဖြည်းဖြည်းအချိန်တွေကုန်လာခဲ့တာ အခုဆို ဂျောင်ယောင်းက အထက်တမ်းကျောင်းတက်နေပါပြီ ထယ်ယောင်းတို့ဟာလဲ အသက် လေးဆယ်နားနီးနေပါပီ ။

"ပါပါးနဲ့ daddyရေ သားကို ဖိုးဖိုးတို့စီလိုက်ပို့ပါအုန်း မရောက်တာကြာပီ"ဟု ဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်နေရင်းဂျောင်ယောင်ူကပြောသည်။

"ဟုတ်သားပဲ ထယ်ရဲ့ ကိုတို့အဖေတို့ဆီမရောက်တာတောင်ကြာပီ သားလေးကျောင်းပိတ်ရင်သွားကြမယ်လေ"

"ဟုတ်ပါပီဗျာ ဒါနဲ့ ကို့အဖေကိုတောင်လွမ်းလိုက်တာ"

ထယ်ယောင်းအဖေဟာ ဒယ်ဂူမှာပဲ လူ‌ကြီးရောဂါနဲ့ဆုံးပါးသွားတာ သုံးနှစ်တောင်ကြာခဲ့ပီ။

"ကဲပါ‌ထယ်‌ရယ် အဖေလဲ အခုအေးချမ်းတဲ့နေရာမှာရှိနေမှာပါ ဒါတွေပြန်မတွေးနေပါနဲ့ ကို့အဖေနဲ့အဖေနဲ့အမေက ထယ့်ရဲ့မိဘတွေပဲလေနော်"

ဟု ဂျောင်ကုကဝင်ပြောရသည်။ မဟုတ်ရင်ညလုံးပေါက် အိပ်တော့မည်မဟုတ် သူ့အဖေကို ထိုင်လွမ်းနေတာ။

"ဟုတ်ပါပီ နောက်တစ်ပါတ် သားကျောင်းပိတ်ရင်သွားကြတာပေါ့"

"ရေးးးးဒါမှ သားပါပါးကွ"

ဟုဂျောင်ယောင်းက ငယ်ငယ်ကအတိုင်းအဖေကိုပြေးဖတ်သည်။

"အမယ် daddyကိုလဲဖတ်ပေးအုံး ငါမွေးလို့လူဖြစ်လာတဲ့ဟာလေးက ငါ့ကျကွက်ခြန်တယ်"

ဟုဂျောင်ကုကမျက်စောင်းထိုးကာပြောတော့

"ထယ်မပါရင် ဒီသားဘလိုရမာလဲ ထယ့်ကြောင့်လဲပါတယ်နော် daddy"
ဟု ပြောတော့

"ကလေးရှေ့မာဘာတွေပြောနေတာလဲ ထယ် "

"ဟဟစတာပါဗျာ ထယ်က ကဲ သွားအပိကြတော့ ထယ်အလုပ်ခနလုပ်ပီးလာခဲ့မယ်"

"ဟုတ် ပါပါး"

"ဟုတ်ပီထယ်စောစောတော့လာနော် ကိုဆောင့်နေမယ်ဟုတ် ပီလား"ဟု ထယ်ယောင်းအား တိုးတိုးလေးကပ်ကာပြောသွားတော့ ထယ်ယောင်းဟာလဲ သူ့ရှေ့ကlaptop အားပိတ်ကာ ဂျောင်ကုနောက်သို့ လိုက်သွားပါတော့သည်။

       XXXXXXXX

နောက်တစ်ပတ် ဂျောင်ယောင်းလဲကျောင်းပိတ်တော့