VİSAL | köy güzeli +18

9.Bölüm

Selaaamlar önceki bölüm üzerinde gösterdiğiniz gayretten dolayı sizi buradan bol bol öpüyorum <3

Aynı gayreti bu bölüm içinde bekliyor bol bol yorum istiyorum.

keyifli okumalar

•
düzenlendi ✓

***

Çok şey bekliyoruz bazen kendimizden çok şey başarmış olmak, çok güzel olmak ,çok yetenekli olmak,çok aşık olmak..

Çok çok ve çok...Böyle bi düzene kapılıp gitmek uğruna savaştıklarımız şeyler boşu boşuna değil mi?

Herkes birbirinin benzeri olsa nasıl desem,bir şiir meselâ en güzel kalbe dokunması aklında kalan tek mısra olması.

Sadece karar vermek,aklımda bir şeylerin yer ediniyor oluşu benim için dünyanın o kadar zor şeyi ki...

Ama pes etmemek tercih ettiğim yol...

Karşıma kim çıkarsa ona yenik düşmemek için yaşıyorum. Ama işte en büyük kötülüğü yine kendime yapıyorum.

Kendimi sevgisiz bırakıyor sonunda kalbimde yavaşca soluyor...

Hâlâ içimde bir umut besliyor bir ses bekliyorum duymak için, belki rüyalarımda, belki de dünyada o sesi bekliyorum.

Çok şey umut ediyorum karşılıksız, karmakarışık duygularımla, bu dünyaya çok bel bağlıyorum.

Kendimi kendi kollarımla, ellerimle sıkıca tutacakken katilim olmayı başarıyorum...

Günler geçip giderken ayakta kalmaya çalışıyorum...

"Efsun,neredesin kız!" Kulaklarıma ilişen sesle elimdeki işi bırakırken ayaklanarak mutfaktan çıktım.

"Ne var ne çağırıyorsun adımı." Efsun da Efsun. Düşmüyordu adım dillerinden.

"Abim nerede,annem soruyor sabah erkenden çıkıvermiş evden." Gözlerimi devirerek Leyla'ya baktım.

"Nereden bileyim ben Leyla, ben uyandığımda yoktu." Cihan bana haber mi veriyordu sanki? Şu son bir buçuk ay içinde öyle ketum bir adam olmuştu ki o değişimine ben bile anlam yükleyememiştim.

"Neden beni azarlıyorsun ki Efsun?" Leyla alıngan bir sesle konuştuğunda iç çektim.

Birkaç gündür fazla agresiftim sanırım adet takvimim gelmişti. Hep agresif hissederdim çünkü o günlerimde.

"Daraldım biraz Leyla, sana patladım işte bende. Anana git de ben bilmiyorum yerini. Öğrenirseniz bana da haber edin." Bir kelam beklemeden geri mutfağa girip sandalyeye oturdum,elime bıçağı alarak taze fasulyeleleri kesme işine devam ettim.

Nezime abla başlamıştı işine lakin boş durmak istemeyen ben kendimi mutfakta,ona yardım ederken buluveriyordum.

***

Elimdeki işleri bitirdiğim vakit, kimseye görünmeden odama çıkıp üstümdeki yemek kokan kıyafetleri üstümden çıkartıp temiz birkaç parça temiz kıyafeti üstüme geçirdim.

Biraz abimlere gidip, o çok sevdiğim (!) yengemle biraz lak lak yapabilirdim.

Aylardır aynı evin içinde dönüp durmaktan sıkılmıştım artık. Biraz değişiklik lazımdı.