❄SESİNDE AŞK VAR❄

❄39.Bölüm

Eşyalarımız toparlanmış, biletler alınmıştı. Uzay birkaç gün otelde kalmıştı. Benimle Açelya ve teyzem dışında kimse konuşmuyordu. Abim için artık ders falan önemli değildi. Herkes Uzay'dan hamile olduğumu biliyordu. Uzay gidip de doğruyu abime söylememişti. Abim, okul biter bitmez evleneceksiniz demişti. Hiçbir şey diyememiştim. Bebeği Doruk'a söylemeli miydim onu bile bilmiyordum. Onun ben bile umurunda değildim ki. Bebeği öğrenince git aldır derdi. Söylemeyecektim. Herkes nasıl biliyorsa aynı öyle devam edecekti. Kardeşim dediğim insanla evlenecektim. Hemde üç ay sonra.

Uzay bu evlilik kararını onaylamıştı. Nasıl onaylamazdı, seviyordu beni. Birkaç gün sonra üniversite sınavına girecektim. Moralim o kadar çok bozuktu ki, ne ders ne de başka bir şey düşünebiliyordum. Korkudan sesimi de çıkaramıyordum. Uyuyordum, yemek yiyordum ve boş boş etrafa bakıyordum. Teyzemle Açelya Amerika'da kalmışlardı. Açelya evlilik meselesini konuşmak istiyordu annesiyle.

Türkiye'ye geldiğimizde direkt odama çıkmıştım. Ayaklarımı kendime çekmiş yatakta öylece otururken dış kapının kapanma sesi geldi. Herkes bizim eve gelecekti şimdi. Bu konu konuşulacaktı. Bağırışlar, kavgalar olacaktı. Hepsi benim yüzümdendi. Böyle olacağını tahmin bile etmemiştim. Hamile kalmak istemiyordum. Karnımdakine de kıyamazdım ki.

Gözümden akan yaşı işaret parmağımla sildikten sonra odamın kapısı aralandı. Başımı usulca çevirdiğimde Derin'i gördüm. İçeriye girdiğinde kollarını açarak bana gelince hıçkırdım. Sıkıca ona sarılmış ağlarken sırtımı ovalıyordu. Kollarımı ondan çektiğimde burnumu çektim. ''Resmen duyunca şok oldum,'' dedi bana bakarak. Sonra bakışları karnıma kaydı. ''Sen, Uzay'la... Aklıma gelmezdi.''

Derin'e söylese miydim? Hiç kimseye söylemezdi ki o. ''Bebek Doruk'tan.'' Bakışlarını bana çevirdiğinde şaşkınlıkla ağzı aralanmış, gözleri irileşmişti. ''Uzay hariç kimse bilmiyor. Kimseye söyleme olur mu?'' Başıyla onayladı.

''Doruk biliyor mu?''

''Hayır. Bilmeyecek,'' dedim göz göze geldiğimizde. ''Ona söylemeyeceksin. Asla söylemeyeceksin Derin, duydun mu? Hem zaten öğrense bile aldır der. Daha da kötü hissetmek istemiyorum. Yoruldum. Bizim artık onunla bir ilişkimiz yok. O artık Simge'yle sevgili.''

''Simge'yle sevgili falan değil.'' Şaşkınlıkla Derin'e baktım. ''Oğuz ağzından kaçırdı. Sevgili falan değillermiş.''

''Ne fark eder ki?'' Diyerek omuz silktim. ''Beni kandırdı. Beni istemiyor. Bana oyun oynadı. Artık ikimizde bir yabancı gibiyiz.'' Derin bir nefes aldım. ''Derin kimseye söylemeyeceğine söz verir misin?''

''Söz veriyorum.'' Buruk bir şekilde gülümsedim. ''Uzay ne diyor bu duruma?''

''Üzüldü,'' dedim dudaklarım titrerken. ''Bana kızgın.'' Gözlerimi sildim. ''Abim bana zarar vermesin diye bebek benden dedi. Abim, okul bitince evleneceksiniz diyor. Derin, o benim kardeşim. Ben nasıl evleneceğim onunla?'' Derin bana sarıldı.

''Bir yolunu bulacağız.''

Derin ile birlikte odamdan çıktığımızda, merdivenlerde durmuş konuşmaları dinliyorduk. Abim, Kuzey abiyle sesli bir şekilde tartışıyorlardı. ''Egemen onlar daha on yedi, on sekiz yaşında. Ne evliliği?!''

''Bunu o işi yapmadan evvel düşüneceklerdi! Kardeşim elinde çocukla nasıl gözükecek farkında mısın?! O aptal kardeşin bunları hiç düşündü mü?!''

''Abi, tamam. Okul bitsin, evleniriz.'' Dedi Uzay. ''Onun için her şeyi yaparım.'' Dudaklarımı kemiriyordum. Abim alay ve sinir karışık bir şekilde güldü.