Dès Vu ❧ Yoongi

Final Bölümü

30.12.21

[60]Dès Vu

Kim Cha Young, 2 Yıl Sonra

Hayat fotoğraf karelerine sığan zamanlardan, ilerledikçe ardımızda bıraktığımız ayak izlerimizden, insanların kalplerinde edindiğimiz yerlerden, dönüp baktığımızda yüzümüzde gülümseme bırakan anılardan ve bazen de gözyaşlarımızın yüzümüzde bıraktığı silik çizgilerden oluşur.

Şimdi bile baktığımda hepsini görebiliyorum, dokunabiliyorum ve hissedebiliyorum.

Holly ile Yoongi'nin ilk tanıştıkları gün çektiğim fotoğraftan başlayan fotoğraflara bakarken, bir zaman yolcusu gibiydim. O günkü hisleri, o günkü bakışları, o günkü sözleri hatırlıyordum. Bu, bizim kendi evrenimizin zaman tabloları için seçtiğimiz duvardı, sadece fotoğraflar için ayrılmıştı. Yüzüme yerleşen tebessümle fotoğraflara bakmaya devam ettim. İki sene önceki Cha Young değildim ama onu bu fotoğraflarda görmek güzeldi. Şimdi daha başka, daha kendisi olan ve daha fazla güzelliğe sahip bir Cha Young olmuştum.

Jin ağabeyimin düğününde gelin çiçeğini yakalayan Jungkook'un şaşkın bakışları ile yanındaki Choi Yu Mi'ye baktığı bir başka kareye bakarken yüzümdeki gülümseme genişledi. Başımı biraz sağa çevirdiğimde ise yakın zamanda eklediğimiz fotoğraf bu kez içimi kıpır kıpır yapmıştı. Jin ağabeyimin baba olacağını öğrendiğindeki o ağlayan suratının olduğu fotoğraftı. Onun hemen yanındaki, bu şirin evi Yoongi ile boyadığımız zaman onun sırtına atladığım zamanki fotoğraftı. İkimizin de kahkahaları gözlerine yerleşmişti. Bir sonraki ise Mia'nın Taehyung'un tepesinde olduğu ve Yeo Bin'in onlara güldüğü bir kareydi.

"Zaman hızlı geçiyor."

İçerideki kalabalığın sesinden yanıma geldiğini duymadığım Yoongi kolunu omzuma sarıp, benim gibi fotoğraflara bakmaya başladı. Ufak iç çekişinden, benim gibi tüm bu zamanlara dokunduğunu hissediyordum. Fotoğrafların sihri miydi bu yoksa anıların kalıcılığı mıydı emin değildim. Belki de o zamanki duygularımızı kalplerimize güzel işlemiştik.

"Zaman güzel geçiyor."

Ona bakmadan konuştuğumda bakışlarım bu sefer hepsinin gerisinde, soldaki fotoğraflardaydı. Ağabeylerimin, Jimin'in ve onun çocukken çekilmiş fotoğrafları, Yeo Bin ve benim saçları iki yandan örgülü küçük kızlarken çekildiğimiz fotoğraflar ve hepimizin olduğu fotoğraflar vardı.

"Ya! Benim önümde kardeşimden uzak dur!" Jin ağabeyim eline geçen küçük, renkli yastıklardan birini ikimize doğru fırlatınca gözlerimi devirerek arkama döndüm. Üzerinden geçen zamana göre kabullenme hızı epey bir yavaştı. "İki sene oldu. Cidden mi?" Ona bakıp huysuzca konuştuktan sonra yere düşen yastığı alıp yavaşça yanına ilerledim. O ise yine bana tavır yapmakla meşguldü. "Ağabeyine göz deviriyor, görüyor musunuz?"

Baba olacağını öğrendikten sonra normalde olduğundan daha duygusal bir hâl almıştı. Eşinden daha çok kendisi alıngan davranıyordu ve ben bu haline gülmemek için kendimi zor tutuyordum.

Yanlarına ulaştığımda yanında oturan sevimli eşine göz kırparken "Yeğenime gelir diye yastık fırlatmak istemedim." Dedim. Henüz karnı belli belirsiz çıkmıştı ama yine de küçük prensime ya da küçük prensesime yastık atamazdım.

"Çocuğuma yastık atmayı mı düşündün sen?" Jin ağabeyimin söylediği şeyle elimdeki yastığı kafasına geçirdiğimde ise asla pişman değildim. Bunu yaptıktan sonra gerilerken TaeTae beni korumak için çoktan ayaklanmıştı. Bense koltukların çevresinde koşmak için kaçmıştım bile. Herkes bize gülmekle meşguldü.