Peace Minus You

42

Napakunot ako ng aking noo. Ayos lang naman kaming dalawa nitong nakaraang halos isang buwan. Now we can't be together?

"What do you mean?" hinawakan ko ang dalawa niyang kamay. Agad siyang umiling at tinanggal ang kaniyang kamay sa aking pagkakahawak.

"Can we break up now?"

I felt like something in my stomach dropped. Maluha-luha ang mata niyang nakatitig sa akin. I just can't understand.

"Why are you asking me that? Of course, I don't want to!" Napayuko siya sa aking sinabi. Sinubukan kong hawakan muli ang kaniyang kamay pero iniiwas niya iyon. Without further ado, I embraced her.

Walang nagsalita sa aming dalawa. Hinayaan niya akong yakapin siya. Nanatili pa rin siyang nakayuko.

"I will leave you," she said in almost a whisper.

"Then I will... pursue you," I gently said.

Now that I'm in more control of my music career, I can do more. Even pursuing her. I just know I can.

Hinawakan ko ang kaniyang baba para magkatinginan kami. I seriously looked at her. She's still teary eyed.

"Hatid mo na lang ako, please." Pagbabago niya ng usapan. Umiling ako at hinigit siya para umupo kaming dalawa. Tumayo rin kaagad si Pochi. I sighed and crossed my arms.

"Hatid mo na ako," mahina niyang sambit.

Tahimik kami pareho buong byahe. Tumigil ako sa tapat ng bahay niya. "Not here," agap ni Pochi sa akin.

"Where else is your home? In me?"

I tried to lighten up the mood somehow. Pero malungkot ang kaniyang tawa.

"Hatid mo ako sa airport," she sighed.

"Sino susunduin natin?" napaos kong tanong. Napatingin ako sa labas. Madilim pa rin.

Hindi niya ako sinagot. Nang tingnan ko si Pochi ay nakatingin lang din siya sa labas. Mukhang malalim ang iniisip. Mukhang problemado.

"Aalis ka pala, hindi ka man lang nagsasabi," hindi ko napigilang magsalita.

Habang patungong airport ay tahimik kami pareho. Hindi mawala sa isip ko kung bakit hindi niya ako nasabihan na aalis siya. I felt like shit.

"I don't like LDR," she sighed.

Napayuko ako. We can connect instantly if we chose to. Ano pang silbi ng smartphone? We used to communicate almost every day when we were not together.

"Fine," tango ko sa kaniya.

"Break na tayo," dugtong ko.