CHAPTER 36

303 13 2
                                    

Chapter 36

“Jana, I’m really so—”

“Stop,” I quickly halted him and glared at him deeply. “Sawang-sawa na akong puro sorry na lang ’yung maririnig ko sa’yo. Wala na bang iba?” I added, getting immuned to the feelings I often feel ever since I learned about his ex-girlfriend’s pregnancy whom he fathered.

Napailing ako ng ulo saka ako tumayo sa harapan ng bintana. “Sa totoo lang, wala naman na akong pakialam kung paano mong nabuntis ’yung babae mo. Naiintidihan ko rin kung concern ka sa bata kaya kada isang tawag lang sa’yo, pumupunta ka kaagad sa kanya,” my voice nearly broke.

“Pero Ellie, ’yung iwanan ako sa harapan ng mga magulang natin sa gano’ng sitwasyon, hindi mo man lang ba naisip kung anong mararamdaman ko?” Hinarap ko siya at hinayaan kong makita niya akong umiiyak at nasasaktan dahil sa mga kalokohan niya.

“Pinalampas ko ’yung araw na iniwan mo kami sa mall na kasama si Rhian para lang mapuntahan si Lara, pero ’yung hayaan akong mag-isa na puno ng pagdududa ang mata ng mga magulang natin ay ibang usapan na Ellie!” My teeth were grinding behind my lips because I was mad at him. I was so mad and hurt.

Mas lalo pa akong nasasaktan kasi siya ’yung nag-suggest ng family dinner sa araw na ’to pero ayon at iniwan niya lamang ako.

While we’re having a family dinner earlier, he left for a while to take some necessities in the comfort room, leaving his phone on the table that almost fell if it wasn’t for his cousin who quickly caught it. Accidentally, a message appeared and Lara sent him a message, indicating the love which is her endearment for him.

Tinanong nila ako kung bakit tinawag na love siya nung nagmessage sa kanya. And again, I lied for his sake. When Ellie came back, the atmosphere became so different especially when his phone rang.

Umalis siya saglit upang sagutin ang tawag. When he came back, he said he needs to go somewhere and I’m not that stupid to not know that that is just his excuse to go to Lara.

Nang maakalis siya, wala akong nagawa kundi ang umiwas sa tingin ng mga magulang namin dahil nababasa ko na ’yung katanungan sa mga mata nila.

I tried to divert the situation but nothing happened. They asked me if Ellie and I have a problem. But instead of I who should answer their question, Jace suddenly spoke and told them that Ellie and I always fight. Nabanggit din nitong naririnig niya raw akong umiiyak kapag gabing wala pa si Ellie.

Habang kumakain sa harapan nilang lahat, grabeng pagpipigil ’yung ginawa ko sa sarili ko para hindi na naman ako umiyak. I thought my son is still innocent to not know anything. Hindi ko alam na naririnig pala ako nitong umiiyak kapag gabi.

They once caught my eyes. Ang dami nilang tinanong sa akin at sobrang bigat sa dibdib na harap-harapan akong nagsisinungaling sa kanila kahit na puno na ng pagdududa ang mga mata nila.

Muli nilang tinanong kung okay lang ba talaga kaming mag-asawa pero pinanindigan ko talaga ’yung pagsisinungaling ko’t sinabing okay lang kami.

The feeling that I lied in front of them is something I cannot imagine I could do just to cover up the real situations I and my husband have. Kasi hindi lang ako sa kanila nagsisinungaling, e. I’m lying to myself too, telling that everything is alright even though it is not.

Matapos kong mailabas ang hinanakit ko, sinubukan muli akong hawakan ni Ellie pero lumayo lang ako sa kanya.

“I don’t know how to answer their questions the moment you left me. They are full of doubts, Ellie. And for me to cover you up, to cover your shits, I did nothing but lie.” Mariin kong pinunasan ang mga luha ko. “Hindi ko gawaing magsinungaling, e, pero ng dahil sa’yo, nagagawa kong magsinungaling sa kanila!” puno ng hinagpis kong saad.

Flames of the Heart (Flames Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon