𝐔𝐧𝐭𝐨𝐮𝐜𝐡𝐚𝐛𝐥𝐞

𝟐𝟗 | 𝐆𝐡𝐨𝐬𝐭 𝐎𝐟 𝐓𝐡𝐞 𝐏𝐚𝐬𝐭

• C A M E R O N •

Vanuit de deuropening van onze penthouse suite kijk ik toe hoe Valerie de rits van haar jurkje omhoog trekt.

Alles aan deze vrouw is pure perfectie. Zelfs de oneffenheden, zoals de littekens op haar rug waar zij zich onzeker over voelt, wegen niet op tegen hoe mooi ze is.

Toen ik haar laatst vroeg hoe ze aan die littekens kwam, vertelde Valerie me dat de meesten zijn ontstaan toen ze uit het brandende weeshuis moest ontsnappen.

Ik zag dat het onderwerp haar verdrietig maakte, wat wel de laatste emotie is die ik op haar mooie gezichtje wil zien, dus heb ik er sindsdien niet op doorgevraagd. De details die ik in het eindrapport van de brandweer had gelezen, vertelde me al genoeg hoe vreselijk het was.

Ik bestudeer haar terwijl ik met mijn duim over mijn onderlip strijk.

Het maakt niet uit hoeveel vrouwen hiervoor de revue gepasseerd hebben, Valerie steekt met kop en schouders boven alles en iedereen uit. In mijn ogen bestaat er geen perfectere vrouw dan zij.

Ze weet me gek te maken met een simpele glimlach en het subtiele wiegen van haar brede heupen. Haar goedgevormde lichaam is als een altaar voor me die ik elke dag wil aanbidden.

Maar het is haar persoonlijkheid — haar vurige, onverschrokken, uitdagende en zeldzame verlegen persoonlijkheid — die me het hoofd gek maken.

Ik loop verder de kamer in en ga achter haar staan. Via de spiegel schenkt Valerie me een flirterige blik, die me meteen weer in lichter laaie zet.

Flirten lijkt haar tweede persoonlijkheid te zijn, maar mij hoor je niet klagen. Zolang ze het natuurlijk alleen maar bij mij doet.

Ik trek haar stevig tegen mijn borstkas en druk een kus tegen haar hals. Ze kantelt haar hoofd iets om mij beter toegang te geven, waar ik volop gebruik van maak.

Ze slaakt een tevreden zucht. 'Weet je zeker dat ik niet mee hoef naar de bespreking?'

'Het zullen vier lange en vooral saaie uren worden. Dat wil ik je niet aandoen. Ga de stad een beetje verkennen.'

Ik druk nog een kus tegen haar huid en tover dan een creditcard tevoorschijn die ik aan haar geef. 'En neem deze mee.'

Al fronsend en kijkend naar de zwarte creditcard draait ze zich in mijn armen naar me toe. 'Wat moet ik hiermee?'

'Shoppen. De kaart is ongelimiteerd, dus leef je vooral uit.'

Ze knippert verwoed met haar ogen. 'Dit kan ik niet—'

'Jawel.' Ik geef haar een kus en mompel tegen haar zachte lippen: 'Je zal er mij een plezier mee doen.'

Nukkig kijkt ze me aan. 'Wat voor voodoo kracht heb je over me? Je hoeft me maar een kus te geven en meteen ben ik onder jouw invloed.'

'Mm. Goed om te weten.' Ik pluk de creditcard uit haar hand en gooi die achteloos op het tapijt voor ik mijn handen om haar gezicht vouw en haar hongerig kus.

Al kussend dwing ik haar achteruit te lopen, tot haar kuiten de rand van het bed raken. Zonder enige moeite til ik haar op het kingsize bed en kruip over haar heen zodat ik haar weer kan zoenen.

Valerie gaat er gretig in mee. Ze slaat haar armen om mijn nek en kromt haar rug om in een stille smeekbede aan de geven dat ze meer nodig heeft. Ik heb het gevoel dat ze dat onbewust doet, dat haar lichaam op instinct werkt en smeekt om mijn aanraking.