𝐅𝐚𝐦 - 𝐂𝐡𝐚𝐧𝐌𝐢𝐧

7 ☘

Chan ve Woojin yakın iki arkadaştı, yaşıt olmaları gereği birbirlerine karşı yakın hissediyorlardı ve bu normal şartlarda çok güzel birşeydi.

Ama şu an Chan onu tanıdığı güne lanetler okuyordu onu yakasından tutup dışarı sürüklerken.
Duyduğu şeyler ona yetmişti ama tekrar tekrar sorarak aynı hışımla onu tekrar tekrar dövmek istiyordu. Kimse Seungmin'e dokunamazdı dokunursa da sonu böyle olurdu..

Chan bir sokak bile uzaklaşmadı bunu bekleyecek vakti yoktu, kollarını sıvadı Woojinin Hyunjin tarafından dağıtılmış yüzüne bakarken
"Seungmin'e zarar verdin.. 3 ay boyunca onu dövdün mü?"
" evet severek yaptım"
Yüzüne çakılan yumrukla yere yığıldı,
Sırıttı
"o çelimsize aşıksın değil mi? Kris'e yaptığını bana yapıyorsun"
" Kris Ve Sen. Ortak özelliğiniz ikiniz de arkadaşımdınız ve ikiniz de ona zarar verdiniz.
Kris'in sonunu hastanelik ettim, sıra sende"
Bir yumruk daha
" o 3 ayın bedelini ödeyeceksin, PD'den önce ben vereceğim"
" ne? Bir de pd'ye mi söyleyeceksin.. Saçmalama.."
"olması gereken bu"

" o sikik için herşeyi yapıyorsun ama o senin yüzüne bile bakmıyor farkında mısın Aptal?"
" Farkındayım ve bu seni ilgilendirmez"
" aptalsın"
Woojin onun boş anına denk getirip Chan'ın yüzüne bütün bunların intikamını alır gibi yumruk attı, öyle ki Chan'ın burnundan kan gelmeye başladı
İşte olanlar o zaman oldu, Chan daha önce görülmemiş bir şekilde onun boğazına yapışıp sıkmaya başladı, bu sırlara karnına tekmeler yiyordu

Karşılıklı olarak birbirlerinin yüzünü dağıtmaya devam ettiler
Chan nefes nefese konuşmaya çalıştı
"ona da böyle mi vurdun adi"
" senin yüzünden"

Tam yumruk atacakken durdu
Senin yüzünden..

"ne" demesine kalmadan karnına gelen darbelerle tekrar yere serildi, artık son kozlarını oynuyorlardı ikisi de yorulmuş ve yaralanmıştı

Woojin yumruklamaktan yorulduğu zaman yere çöktü
"geldiğimiz hale bak Chan."
" pişman Değilim..."

Kapı sesi duyuldu ve Minho göründü
" Chan hyung! İyi misin? Gel buraya"
Hyungunu kaldırıp içeri taşımaya başladı. Woojin peşlerinden geliyordu. chan Arkasını döndü
"siktir git nerde kalıyorsan kal. Yarın bu şirketteki son günün olacak"

Binanın içine girdiklerinde Minho durdu.
"Min seni böyle görmesin.. Ne yapmalıyız?"
" yapacak birşey yok."
Sessizce eve geçtiler, Chan kimseye görünmemek istese de odasına girdiğinde Changbin ve Han oradaydı.

Changbin ve Han böyle birşey olacağına emindi, bir kavgadan darbe almadan asla kurtulamazsınız.
Chan ikisine bakıp gülümsedi
" neye bakıyorsunuz? Siz bir de onun halini görün"
" bak hala şamata yapıyor. Hyungie iyi misin?"
" tabi ki"
Bunu söylerken ayakta zor duruyordu ama lider olmanın birinci kuralı yaşadığın acıları yansıtmamaktır.

Bşr koluna da Han girdi ve yaralarını temizlemek için lavaboya gittiler.
Chan kapıda durdu
"ben hallederim"
" merak etme taciz etmeyiz."
" onu demek istemedim"
" o zaman sus da yürü"
Minhonun emri ile içeri girdiler. İşte bazen küçük sözü dinlemek gerekiyordu

Chan lavaboya yaslandı ve tişörtünü biraz kaldırdı
Yer yer morluklar vardı tıpkı yüzünde olduğu gibi
Han kaşlarını çattı
"Seungmin'in de karnında morluklar vardı"
Chan öldürecekmiş gibi baktı ona aniden
"Sen onun karnını nereden nasıl gördün?"
" iyi mi diye bakmıştım.."
" sana kalmadı han. Bir daha-"
Minho yine araya girdi
"tamam bir dahakine sen bakarsın şimdi yüzünü temizleyeceğim. Acıyacak"