UFAKLIK

ritim

Benliğime karşı çıkıyor içimdeki boşluk.

Korku, nefret, hüzün, endişe...

Bunların verdiği o hissi unuttum uzun bir zamandır. Artık duygularla savaş yok. O hissizlikle savaşıyorum sadece...

Barış'ı beklerken biraz ders çalışmaya karar verdim. Ders notlarımı gözden geçirirken sessize aldığım telefonum titredi. Barış'dan 2 yeni okunmamış mesaj!

Kalbim yine hızlanmıştı. Artık alıştım sanırım. Hemen whattsapa girdim ve gelen mesajları okudum.

Barışcığım'dan;

Barışcığım: Kütüphanin karşısındaki cafedeyim

Bekliyorum

Ufaklık
(12.20)

Sen: 5 dakikaya ordayım
(12.21)

Hemen toparlandım ve hızla cafeye gittim.

Normale göre daha kalabalıktı bugün.

Oradaydı.

Tek başına masaya oturmuş etrafa bakınıyordu. Beni görünce istemsizce elim saçıma gitti. Neden utanıyordum?

Yanına gittim ve tam karşısına oturdum.

"Görüşmeyeli nasılsın bakalım?"

"İ-iyiyim. Sen nasılsın ?"

"Ahh, inan bana seni gördüm ve artık çok iyiyim. İki sıcak çikolataya ne dersiniz prenses?"

Kıkırdadım.

"Hayır demem."

Göz kırptı ve garsondan 2 sıcak çikolata rica etti.

Ama bildiğin RİCA ETTİ!

"Bugünü birbirimizi tanımaya adamak istiyorum."

"Peki ama neyi merak ediyorsun ki?"

"Bir düşüneyim. Mesela basit şeylerden başlayalım. Hobilerin neler, kaç yaşındasın, nerde okuyorsun, nasıl bu kadar güze-"

"Tamam tamam. En iyisi ben bir genelleyeyim ne dersin?"

O kadar şey oldu ve daha yaşımı bile bilmiyordu.

Ne acayip ama değil mi?

Kendini masaya daha çok yaklaştırıp dirseklerini koydu ve "seni dinliyorum" der gibi gözlerimin içine bakmaya başladı"

İki saniyelik daldığım yerden hemen çıktım.

"Adım Gece. Gece ATAY. 21 yaşındayım ve burada doğup büyüdüm.Birkaç sene öncesine kadar Bursa'daydık ancak okulum için buraya taşındık. Kısaca hayatım çok sıradan ve ayrıca güzel de değilim"

Tek nefeste de söylemezsin be kızım...

"Sen güzel değilsen  ben de insan değilim ufaklık"

Değilsin zaten!

Havalı ol, havalı ol...

"Sıra sizde Barış Bey."

"Tabii, Barış BAYSOY. 26 yaşındayım. İstanbul doğumluyum ve son 6 yıldan beri buradayız. Babamın şirketinde çalışıyorum. Her ne kadar kendi isteğimle olmasa da... Herneyse."

Şirket ha... Vay anasını.

"Şirket? İyimiş."

"Evet ama  istemediğin bir ortam ve zorla tutulmaktan farksız. Ben şirket adamı değilim, hiç olmadım."

Barış adına gerçekten üzülmüştüm. Baskıcı aile gerçekten de zor.

"Peki nasıl buraya geldiniz?"

"Babamın işi için dediğimi hatırlıyorum. Dinlemiyor musun beni küçük kız?"

"Y-yoo, gayet de dinledim."

O sıra sıcak çikolatalar geldi.

Ayyy ne de çok severim.

"Herneyse, bu akşam bir işin var mı?"

Kalp bozuklukları...

"Ş-şey aslında biraz ders çalışmam lazım. Sınavlarım başladı başlayacak ve gerçekten zorluyorlar."

Kendimden nefret ettim şu an.

"Peki, o zaman başka bir zaman."

Gülümseyip sıcak çikolatamı yudumladım...

(...)

Ruhumu da bedenim gibi yatağa bıraktım. Hem yediğim soğuk üstüne bir de Barış'ın önünde heyecandan ter dökünce bütün vücut sıvılarım tepkime yaşadı resmen!

Yaklaşık bir saat oturup konuştuktan sonra eve gitmem gerektiğini söylemiştim. Ne kadar eşlik etmemesi için ısrar etsem de yine geldi benimle kapıya kadar. Annem de kaş göz yapıyordu. Zaten utanıyorum üstüne bir de böyle yapınca hep kızardım çocuğun yanında!

Telefona bildirim mesajı gelmişti.

Ahh kafayı sıyırmış olmalıyım dimi?

Diloşşş'dan;

Diloşşş: Hii sis
(14.28)

Sen;

Sen: Hİİİİİ SİSSSS
(14.29)

Diloşşş: Bu akşam Mert bir parti verecek!!!!!

Hiç boşa uğraşma sen de geliyorsun tatlım

Mert yeni arkadaşı için verecek bu partiyi

Eski bir dostu mu neymiş
(14.30)

Sen: Hayır dersem olacakları biliyorum

O yüzden evet, gelicem
(14.31)

Diloşşş: Ayyy

Ben şimdi kıyafet bakıcam

Sende bak birşeyler

Öptüm byssss
(14.32)

Sen: Öptüm bebek
(14.32)

Ahhhh! Ne işim var benim Mert'in arkadaşının partisinde!
.
.
.
Beğenip yorum yapmayı unutmayın turtalarrrr