Leah
Είχα υποσχεθεί στην Μάντελιν πως θα έκανα μία προσπάθεια να την βοηθήσω και θα το έκανα, αλλά δεν ήξερα πως. Ο Μέισον είχε γυρίσει στο σπίτι πριν δύο ώρες, αλλά ακόμα δεν του είχα αναφέρει τίποτα. Δεν μπορούσα να βρω την κατάλληλη στιγμή, έμοιαζε τόσο απόμακρος και βυθισμένος στις σκέψεις του. Με το ζόρι είχε πει δυο λέξεις σε εμένα.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και κατευθύνθηκα στο σαλόνι, ή τώρα ή ποτέ είπα στον εαυτό μου. Ο Μέισον καθόταν στον καναπέ φορώντας τις φόρμες του και είχε μπροστά του τον υπολογιστή και μερικά χαρτιά. «Μέισον...» Αναφώνησα για να τραβήξω την προσοχή του. «θέλω να μιλήσουμε.» Συνέχισα με σοβαρό ύφος.
Τα φρύδια του συνοφρυώθηκαν. «Για ποιο πράγμα; Συνέβη κάτι;»
«Ήρθε η ...Μάντελιν και μου μίλησε.» Ξεστόμισα κοιτώντας απευθείας στα μάτια του. Με το που άκουσε το όνομα της έβγαλε έναν βαθύ αναστεναγμό.
«Λέα, δεν είναι κάτι που σε αφορά αυτό.» Μου απάντησε εκείνος θέλοντας να τελειώσει εδώ την συζήτηση.
Τον αγνόησα. «Γιατί δεν μου είπες ότι χωρίσατε;» Η φωνή μου ακουγόταν σαν ψίθυρος στο δωμάτιο. Δεν ήθελα ούτε να τον πιέσω, αλλά ούτε και να απογοητεύσω την φίλη μου.
«Λέα..» Αναστέναξε εκείνος, καθώς έπεφτε πίσω στον καναπέ και έχωνε τα χέρια του στα μαλλιά του. Μου ζητούσε να μην ανοίξω αυτή την συζήτηση, αλλά έπρεπε.
«Μέισον, εμείς τα λέμε όλα μεταξύ μας.» Του θύμισα και κάθισα δίπλα του στον καναπέ. Γενικότερα ως αδέρφια, η Κάθι, εγώ και ο Μέισον δεν είχαμε πολλά μυστικά. Ο μπαμπάς μας είχε μεγαλώσει μαθαίνοντάς μας πως η οικογένεια είναι δύναμη. Άσχετα που η οικογένεια μας είχε διαλυθεί!
«Λέα, σε παρακαλώ δεν θέλω να μιλήσω γι'αυτό. Ξέρω πως η Μάντελιν είναι φίλη σου, αλλά αυτό είναι ανάμεσα σε εμένα και εκείνη.» Προσπάθησε να μου εξηγήσει.
Είχα αρχίσει να στεναχωριέμαι για την Μάντελιν, η κατάσταση φαινόταν πολύ πιο περίπλοκη και όσο θυμόμουν την εικόνα της σήμερα το πρωί στο σχολείο, τόσο περισσότερο λυπόμουνα για εκείνη. Τον ήθελε πείσω, αλλά ο Μέισον το έβλεπε διαφορετικά.
«Μου είπε πως δεν σηκώνεις τις κλήσεις της, ούτε απαντάς στα μηνύματά της, γι'αυτό μου ζήτησε να μεσολαβήσω.» Έλεγα την κάθε λέξη μου πολύ προσεκτικά, όσο κοίταζα το πρόσωπό του, το οποίο είχε αλλάξει πολύ τους τελευταίους μήνες. Μου έμοιαζε μεγαλύτερος, ήταν σαν όλα τα προβλήματα με την δουλειά του, τα οικονομικά μας, ακόμα και με την Μάντελιν να το είχαν κουράσει.
ESTÁS LEYENDO
You don't know me
Teen Fiction*** «Και εμένα μου αρέσει.» Είπε πρώτου με φιλήσει. Μου είχε κοπεί η ανάσα, το στομάχι μου είχε έναν έντονο πόνο, που ήταν υποφερτός όμως. Τα χέρια του έσφιγγαν όλο και πιο πολύ την μέση μου, το σώμα μου. Ενώ ήξερε ότι δεν μπορούσε να νιώσει κατευθε...
