🌙Κεφάλαιο 23🌙

65 9 2
                                    

Leah
Νιώθω ακριβώς το ίδιο κύμα απόλαυσης να με κατακλύζει, οπώς το φιλί μας στο πάρτι. Τα χείλη του αισθάνομαι να ταιριάζουν τέλεια πάνω στα δικά μου και η αίσθηση αυτή με κάνει να θέλω περισσότερο, να μην θέλω να ξεκολλήσω από πάνω του.Ένας εκρηκτικός συνδυασμός!

Το φιλί μας έχει μια γλυκιά γεύση από τα δάκρυα μου. Τα χέρια του κατεβαίνουν και αγκαλιάζουν την μέση μου κρατώντας με κοντά του. Αντίθετα, τα δικά μου βρίσκονται ακόμα στο στήθος του.

Θέλω να παγώσει ο χρόνος εδώ. Να μείνουμε οι δυο μας σε αυτήν την στιγμή. Να με κρατάει εκείνος και το φιλί του να με κάνει να ζαλίζομαι.

Απ'το μυαλό μου περνάει το φιλί που δώσαμε το Σάββατο και μετά τη συμπεριφορά του. Δεν θέλω να είμαι αυτό, να φιλιέται τώρα μαζί μου και μετά να σηκωθεί να φύγει. Είναι η πρώτη φορά που δεν θέλω αυτό.

Με τα χέρια μου προσπαθώ να τον απομακρύνω, ενώ αποτραβιέμαι και από το φιλί μας. «Τζέισον..» Λέω κάπως πνιχτά.

Εκείνος σταματάει την προσπάθεια του να με τραβήξει και πάλι πάνω του. Με κοιτάει με μια μεγάλη απορία.

«Δεν θα το μετανιώσεις αυτό, έτσι;» Τον ρωτάω και το στομάχι μου έχει σφιχτεί κόμπος περιμένοντας την απάντηση του.

Εκείνος με κοιτάει μπερδεμένος στην αρχή, αλλά παίρνει το ίδιο ύφος με εμένα. «Εσύ θα το μετάνιωσεις;» Με ρωτάει εκείνος τώρα.

Αυτήν δεν είναι η απάντηση που θέλω όμως. Ξεφυσάω λίγο. «Ξέρεις δεν θέλω μόνο αυτό...Φιλιά. Δεν το θέλω πια...μόνο αυτό.» Προσπαθώ να του εξηγήσω.

Δεν παίρνω καμία όμως απάντηση για μερικά λεπτά. Τα μάτια του είναι καρφωμένα πάνω μου. Έπειτα, χαμογελάει με ένα μισογελάκι. «Δεν είπα ποτέ κάτι τέτοιο.»

Τώρα είμαι εγώ μπερδεμένη. «Αυτό μου έδωσες να καταλάβω.» Τον διακόπτω.

Το χαμογελό του έχει μείνει ανέγγιχτο στο πρόσωπο του. «Στην αρχή μπορεί...αλλά τώρα δεν είναι έτσι.» Μου λέει την δίκη του αλήθεια. «Ας το πάμε όμως αργά.» Προσθέτει γρήγορα.

Πλέον δεν είμαι μπερδεμένη, αλλά ικανοποιημένη και ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στα χείλη μου. «Εντάξει.»

Τα χέρια του αγκαλιάζουν την μέση μου τρυφερά. «Για αρχή τουλάχιστον νομίζω πώς καλό θα ήταν να μην μάθει κανένας για εμάς.» Λέει προσεκτικά με ένα μικρό δισταγμό. Νομίζει ότι θα το παρεξηγήσω; «Ούτε η Άντισον.» Τονίζει περισσότερο το όνομα της αδερφής του.

You don't know meWhere stories live. Discover now