Gülümseyerek şirin bir şekilde sordu kardeşine Chaeryeong. Kendine göre hoş olmuştu saçı, yüzüne oturmuştu. İlk defa doğru düzgün beğenmişti aynadaki genç kızı. Ama Sol-Ah in vereceği cevap moralini yerle bir edecekti.
"Çok kötü olmuş unnie, çirkin"
İçi paramparça oldu ama dışına yansıtmak istemedi o bir çocuktu sonuçta.
"Hmm bana bir özür borçlusunuz küçük hanım"
Dedikten sonra gülümseyerek çantasını aldı ve çıktı evden. Düşündü ve dedi ki "çocuklar yalan söylemez Chaer..."
Çantasından şapkasını ve maskesini çıkarıp taktı. Okulda düzeltecekti. Hayır Chaeryeong, sen her halinle güzelsin, çekicisin. Ama Chaeryeong kessinlikle kabul etmeyecek, kararından dönmeyecekti.
Okula vardığında zile 15 dakika vardı. Bu sürede hallederdi herhalde. Lavaboya gitti henüz kimse yoktu. Böylesi en iyisiydi zaten. İki yandan topladığı at kuyruğunu bozdu. Eliyle saçına çeki düzen verdikten sonra onu rahatsız eden maskeyi tekrar taktı. O biliyordu, Sol-Ah beğenmezse kimse beğenmeyecekti. Zar zor kabullenmişti güzel olduğunu ama Sol-Ah bunu yerle bir etti. Kendini sevecekken insanlar tekrar mahvetmişti etmişti onu.
Sınıfına çıktı ve cam kenarında arkalara oturdu. Kafasını pencerenin biraz arkasında kalan duvara sırasını kaydırarak yasladı ve kollarını bağladı. Dersin başlamasını bekledi.
Derslerinde başarılıydı Chaer, öğretmenleri memnundu ondan. Ancak sınavlara gelince yapamıyordu. Nedenini bilmiyordu. Kafasını pek yormak da istemiyordu sonuçta sözlüleri ve performansları yüksek verirlerse onun için sorun yoktu.
Öğlen arası gelmişti. Chaeryeong, bir okuma kitabı, not defteri ve kalemliğini aldıktan sonra kütüphaneye gitti. O, yemekhaneye asla gitmezdi. Arkadaşları sorunca da böyle bir diyalog geçerdi;
Okulun ilk haftalarıydı ve Chaer öğle arası geldiğinde ne yapacağını bilmiyordu. Bazen öylece sırada oturuyor, dolanıp durup zilin çalmasını bekliyordu. Yine aynı günlerden biriyken arkadaşlarından biri gelip sordu
- Merhaba Chaeryeong! Yine mi yemekhaneye inmedin?İstersen gel beraber inelim.
Gülümsedi ve başını iki yana sallayarak red etti.
- Hayır Jeongin, teşekkür ederim ama istemiyorum.
- Ama neden? Acıkmıyor musun?
Dudağını dişleyerek gergin bir şekilde cevapladı düşünceli çocuğu.
- Öğle aralarında yemek yemem ben. Evde de böyleyim.
- Peki Chaeryeong-ah, kararını değiştirirsen haber ver. Sonra görüşürüz!
Giden neşeli çocuğun ardından el salladı Chaer.
Şimdi ise ne yapacağını biliyordu; kütüphaneye gitmek. Böylece kimse onu görmeyecek ve soru sormayacaktı. Öğle arası orada geçecekti.
Eve gidince annesinin hazırladığı yemeği yemeye başladı
- Bu sefer yemekhaneye gittin mi Chaeryeong-ah
- Evet, gittim anne
- Yalan söyleme bana, peki ne vardı yemekte?
Chaer hazırlıklıydı arkadaşlarından öğrenmişti
- Her zamanki şeyler, çorba ve pilav.
- İnanayım bakalım. Hadi afiyet olsun.
Chaer yemek yemeyi çok severdi ama bunu okuldan birine söyleseniz asla inanmazdı.
Yemekten sonra odasına çekildi. Telefonuyla uğraştıktan sonra uyudu. O öyleydi. Gün içinde hiçbirşey yapmasa bile yorgun düşerdi.
Akşama doğru kalktı. Telefonuna üst üste bildirimler gelmeye başladı. Telefonu açtı
ChaerLee Merhaba Yeji, merak etme rahatsız etmedin
HwangJi Hatırladı tanrımm| Bu sabah seni gördüm. Saçların çok tatlı olmuştu. Yarın okulda bana da yapar mısın? Evde denedim ama olmadı :((
ChaerLee Tabii olur Yeji. İlk tenefüs uygun mu?
HwangJi Olur. Teşekkür ederim. Rahatsız ettim kusura bakma lütfen. Okulda söyleyemedim çünkü ortalarda pek gözükmüyordun.
ChaerLee Saçmalama tabi ki de rahatsız etmedin. Böyle düşünme sakın.
HwangJi Oh, peki Chaeryeong. Yarın görüşürüz!
ChaerLee GörüşürüzYeji-sshi!
Telefonu yatağına bıraktıktan sonra mutfağa ilerledi. O sırada Yeji de hoşlandığı kızla konuşabilmenin heyecanını yaşıyordu.
♧♧♧
Hellou yazım hatası varsa sorry. Buldukça düzeltirim. İlk bölümler kısa olabilir, uzatmaya çalışçam ama öyle de suyu çıkarsa tekrar kısa atarım. Ya da siz karar verirsiniz. Nasıl istersiniz?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
