《Beauty-ChaerJi》

《11》

Hi-🍫

➷.・゜゜・➷.・゜゜・➷.・゜゜・➷

Sınav haftalarına yaklaşan öğrenciler harıl harıl çalışıyordu. Chaeryeong ve Yeji birbirlerini her ne kadar çok görmek isteseler de bulundukları durum onlara engel oluyordu.

Chaeryeong, Yeji hayatına girdikten sonra kendisinde büyük bir değişim görüyordu. Birisine anlatsa bu ona çok saçma gelebilirdi çünkü kızıl saçlı kızın bahsedeceği şeyler oldukça normal ve olası şeylerdi. Gün içinde iyi bir ruh hali içerisinde olmak, güler yüzlü ve pozitif olmak yıllardır Chaeryeong'a oldukça uzak olan şeylerdi. Tabii bu değişimi yalnızcs kendisi değil Yeji ve ailesi de fark etmişti. Hatta onunla hiç iletişim kurmayan sınıf arkadaşları bile farkındaydı.

Sınav haftaları yaklaştıkça Chaeryeong içindeki siyah bulutun büyüdüğünü hissediyordu. Stresten yemek bile yiyemiyordu. Yaptığı en ufak aktiviteden hemen soğuyor, derslerin başına geçiyordu.

∆∆∆

Öğlen arasına son bir ders kalmıştı, dersleri Bayan Monoban'aydı.  Genç öğretmen sınav için öğrencilerine yardımcı oluyordu. Herkes tahtaya yazılan soruları defterine geçirirken Chaeryeong odağını toplayamıyordu. Kafasında belirsiz sesler ve görüntüler dolaşıyordu.

Bayan Monoban her zamanki temposuyla dersi başlatmıştı. Soruları hemen tahtaya yazıyor ve 10 dakika içinde çözümlerini istiyordu. Chaeryeong kalemi eline aldığı kalem sürekli ya elinden kayıp bir yerlere düşüyor ya da sabit duramıyordu. Bu yüzden Chaer'in açtığı temiz sayfada ufak tefek çizgiler vardı. Elini yumruk yaptı, sıkabildiği kadar sıktıktan sonra da açıp iyice gerdi. Titremeyi sona erdiremese de en aza indirmeye çalışıyordu. Bunu tekrarladı sürekli, ama hiçbir seferinde işe yaramadı.

"Son 15 saniyeniz kaldı." daha soruyu bile geçirememiş olan Chaeryeong'un stresi ikiye katlanmıştı.

Verilen süre sona erdiğinde sınıfa bir göz attı Bayan Monoban. Gözüne Chaeryeong iliştiğinde konuştu "Chaeryeong?," adını doğru hatırladığından emin olmak için soru sorar gibi seslendi.

Chaer kafasını kaldırıp baktığında doğru hatırladığından emin oldu. "Tahtaya gel."

Chaeryeong tam anlamıyla titriyordu. Baştan aşağıya. Konuşmak istedi ama olmadı. Kıpırdamak istedi yine olmadı.

Titreyen çenesiyle kekeleyerek konuşmaya başladı. "As-aslında ben henüz çöz-medim" kaşlarını çattı Bayan Monoban ve bir anlığına kötü hissetti. Ders dışında rahat ve kafa dengi bir öğretmen olduğu söylenilirdi. Peki Chaeryeong'un bu halinin nedeni neydi? Bayan Monoban'dan korkması mıydı? Ancak genç öğretmen bu saçma düşüncelerinden hemen ayrılmış ve öğrencisinin bir probleminin olabileceğini düşünmüştü.

"Sorun değil. Sadece tahtaya gel" dediğinde sıraya tutunarak ayağa kalktı. Bu, öğretmenini daha da endişeye düşürmüştü.

Chaer tahtaya gelip kalemi eline aldı. Soruyu tekrar tekrar okumasına rağmen anlamıyor, aklında bir sürü şey dönüyordu. Bu da başının dönmesine neden oluyordu. Bir adım geri gitti. Bacakları o kadar çok titriyordu ki, arada kırılıp düşmesine neden olacakmış gibi ayakta durmasını zorluyordu.

Gözlerini sıkıca kapattı ve omzunda bir el hissettmesiyle hemen açtı. "Sakin ol." fısıldamayla karışık bir ses tonunda Chaer'i sakinleştirmeyi denemiş ve ona bir gülümseme sunmuştu.